1. هبت نسيم الصبا باالصبح من حرم * كانت محل رحال الجود، والكرم 2. جائت بروح وريحان على كبد * حراء من كبد فيها من السقم 3. وأبرد القلب، مما كان أسخنه * دور الزمان، بجمر منه مضطرم 4. فقلت هل جزت أرض النجد أو طرفا * من دوحة الخلد، أو ساحة من الإرم 5. فأنكرتها وقالت لاوشرفنى * لثم بناحية قدسية الشيم 6. لو لم تكن بروضة الجنات * خاضعة لما تمربها ذلا من النسم 7. لم يخرج النبت فيها من سوى * نكدوالحوض لم تكن، إلا مترعا بدم 8. هذا لمن مجده خصت بماجدها * من ربه قبل خلق اللوح والقلم 1. باد صبا طرف صبح، از حرمى كه آن حرم محل فرود آمدن بادهاى عطا و بخشش بود، وزيدن گرفت.
2. نسيم صبا، رحمت و ريحان را بر جگر داغى فرود آوردند به آن جهت كه داراى سقم و بيمارى بود.
3. و خنك نمود قلب را از آنكه گرم نموده بود آن را گردش زمان با سوزش سوزانده اى كه در آن بود.
4. پس به آن گفتم آيا عبور كردى از زمين نجد يا از گوشه اى از باغ بهشت يا از هواى باغ ارم كه اينقدر داغ و گرم شده اى؟
5. پس انكار نمود آن گفته هاى مرا و پاسخ داد نه برودت من از جاى ديگرى است چون مشرف نمود مرا به بوسه اى از ناحيهء پاكيزهء خصلتها. (مراد ناحيهء مقدسهء امام (عليه السلام) است) 6 و 7. اگر نبود باغ بهشتها خاضع و ذليل به آنكه مىگذرد بدان ناحيه با حال ذلت از نسيمها، هر آينه خارج نبود در آن نبات، مگر اندك يا دشوارى و پر نمى شد حوض كوثر مگر پر از خون.
8. اين رحمت و بوى يا اينكه اين شرافت از شرافتى است كه مخصوص شده بر ذى شرف خود پيش از خلقت لوح و قلم از سوى پروردگارش.