محبوب عرشيان، و مطاف فرشتگان * گر در ديار خويش غريب اند، عجيب نيست گويا كه بوستان ولايت خزان زده است * بر هيچ گل، ترنم هيچ عندليب نيست مرهم براى قلب پريشان و داغدار * جز انتظار آمدنى از حبيب نيست هر جمعه مىوزد زدل ندبه عطر ياس * دل را درون سينه قرار و شكيب نيست هر چند دل شكسته تر از اشك غربتيم * خرسند و دلخوشيم كه اين دل غريب نيست بيمار آن نگار به غيبت نشسته‌ايم * درمان ما به جز نظر آن طبيب نيست عمرى است در نشيب غميم و فراز عشق * راه جنون تهى زفراز و نشيب نيست ما دل سپردگان، پى قرآن و عترتيم * هر راه و دعوت دگرى، جز فريب نيست در روز حشر، پشت و پناهى براى ما * چون عترت رسول و خداى مجيب نيست 9. قباى فرج / محمد موحديان قمى بيا كه ديده به راه تو شد سپيد بيا * به زير بار غمت، پشت ما خميد بيا زفرط درد جدائى و رنج تنهايى * دل رميده دمى را نيارميد بيا زطول شام سياه فراقت، اى همه حسن * به سان روى تو شد، موى ما، سپيد بيا به جاى اشك روانى كه سوخت به راه سحر * زديده در شب هجر تو خون چكيد بيا براى ديدنت اى آفتاب چرخ كمال * به اشتياق دل از ديده سر كشيد بيا دل شكسته زپا شد ولى زگلشن وصل * به دست ديده گل آرزو، نچيد بيا در امتداد ره انتظار، منتظرا! * زخون منتظران، لاله‌ها دميد بيا هماى روح شهيدان حق، زمسلح عشق * به عشق ديدن روى تو، پر كشيد بيا به پاس حرمت خون شهيد و جانبازى * كه بس حماسه در اين نهضت، آفريد بيا بيا كه پير جماران چو مهر عالمتاب * به تيغ نور گريبان شب، دريد بيا 10. نيمه شعبان / حسان پيك اميد و ظفر، باز گل افشان رسيد * عيد اميد جهان، مولد جانان رسيد روز نمايانگر عترت و قرآن رسيد * درد بشورا دگر، موقع درمان رسيد مژده كه ايام غم، باز به پايان رسيد * روز امام زمان، نيمهء شعبان رسيد