بسمه تعالى پيشگفتار " يا أيها العزيز مسنا وأهلنا الضر، وجئنا ببضاعة مزجاة، فأوف لنا الكيل، وتصدق علينا، إن الله يجزى المتصدقين ". (1) اى پيشواى جهان اسلام!، اى پناهگاه مستضعفان! اى اميد محرومان! اى روشنى بخش دلها! اى آخرين پيام رسان غيبى!
مشكلات گوناگون، و مصائب دردآور و رنجهاى روز افزون پشت سر هم به سراغ محرومان، مسلمانان، معتقدان آن بزرگوار رو آورده است، شريعت غراى نبوى (صلى الله عليه وآله) دائم در أفول و افسردگى است از قرآن وكتاب آسمانى، جز نام زيبايش، از مساجد و معابد، جز بنا و ساختمانش، از حكومتهاى مسلمان جز نام درخشان اسلامى‌اش، اثرى باقى نمانده است. مردم مسلمان فلسطين و ديگر مناطق اسلامى در ميان انبوه هم كيشان و هم زبانان، تنها و غريب مانده است. منازلشان به سرشان ويران، فرزندان و عزيزانشان، پيش چشم نظارتگران در روز روشن، گلوله باران مى گردد همانند آنست كه در قاموس بشرى، عطوفت، مهر، همدلى انسانيت نمانده است مهر، عطوفت، انسانيت همانند عنقاء، يك وجود ذهنى و رؤيايى است.
اى سفير الهى! اى پناه بى‌پناهان! آيا روزى فرا خواهد رسيد كه چشمان منتظر ما جمال زيباى تو را ببينند؟ آيا روزى خواهد آمد اين بشر غافل، به سوى كانون مهر و عطوفت الهى نائل آيد؟ آيا روزى را خواهيم ديد كه پرچم عدل و تقوى، به اهتزاز آمده است و ما زير آن پرچم عدالت گستر، سر به سجدهء شكر نهاده‌ايم آلام و دردهاى درونى خود را تسكين مى دهيم.