مانند روزهاى " فاجعهء حره " و چه در مواقع آرامش كه نيازمندان و تهيدستان در انتظار دست نوازشگرى بودند كه با لطف و كرم به سوى آنان دراز شود، همچنان تا آخر عمر آن حضرت ادامه داشت، تاريخ، نمونه‌هاى برجسته اى از اين گونه خدمات آن امام را بازگو مى كند و تصريح دارد: امام چهارم هزينهء زندگى صد خانوادهء تهيدست مدينه را عهده دار بود. گروهى از اهل مدينه، از غذايى كه شبانه به دستشان مى رسيد، گذران معيشت مى كردند، اما آورندهء غذا را نمى شناختند. پس از درگذشت على بن الحسين (عليه السلام) تازه متوجه شدند شخصى كه شبانه مواد غذايى و خوار و بار براى آنان مى آورده است، على بن الحسين (عليه السلام) بوده است! او شبانه به صورت ناشناس، انبان نان و مواد غذايى را شخصا به دوش مى كشيد و به در خانهء فقرا مى برد و مى فرمود: صدقهء پنهانى آتش جهنم را خاموش مى سازد. (1) اهل مدينه مى گفتند: ما صدقهء پنهانى را هنگامى از دست داديم كه على بن الحسين درگذشت. (2) حضرت سجاد در طول سالها به قدرى انبان حاوى آرد و خرما و ديگر مواد غذايى را به دوش كشيده و شخصا به در خانهء فقرا برده بود كه شانهء حضرت كوفته شده و پينه بسته بود، به صورتى كه پس از شهادت آن حضرت، هنگام غسل دادن جنازه اش، اين كوفتگى توجه حاضران را به خود جلب كرد و وقتى از علت آن پرسيدند، پاسخ شنيدند كه: اين، در اثر حمل شبانهء كيسه ها و انبانهاى پر از مواد غذايى، به در خانهء فقر است. (3)