بخش سوم / امام حسن مجتبى (ع) در پيشگاه قرآن...
امام حسن مجتبى (عليه السلام) و ارشادهاى تفسيرى او گر چه كتاب تفسيرى مستقلى از آن بزرگوار در دست نداريم چون تأليف و تدوين به اين صورت معمولى از قرن دوم به بعد رواج داشته است، ولى كلمات تفسيرى اين بزرگوار را مى توان از لابلاى كتب احاديث، فقه، تاريخ، تراجم، تفسير و سيره بدست آورد، آنچه هم اكنون از اين بزرگوار در دست داريم بسيار معدود و ناچيز و خيلى كمتر از آن مطالب و سخنانى است كه از او فوت شده است، ولى از باب " الميسور لايسقط بالمعسور " به چند مورد اشاره مى نمائيم:
1. در توصيف و شأن قرآن:
قال الحسن (عليه السلام): " ان هذا القرآن فيه مصابيح النور، وشفاء الصدور، فليجل جال بضوئه، وليلجم الصفة قلبه، فان التفكير حياة القلب البصير، كما يمشى المستنير في الظلمات بالنور. (1) ما بقى في الدنيا بقية غير هذا القرآن، فاتخذوه اماما يدلكم وان احق الناس من عمل به، وان لم يحفظه، وابعدهم من لم يعمل به وإن كان يقرأه، ان هذا القران يجيئ يوم القيامة قائدا وسائقا يقود قوما الى الجنة احلوا حلاله، وحرموا حرامه، وآمنوا بمتشابهه، ويسوق قوما ضيعوا حدوده واحكامه، واستحلوا محارمه " (2).
" اين قرآن است كه در آن چراغهاى نور و شفاى امراض دلها نهفته است هر جوياگرى مى تواند از آن بهره گيرد و دل خود را با توصيف آن ملجم سازد تفكر و انديشه در قرآن مايهء حيات قلب نورانى است آنچنان در تاريكى ها با نور مى توان گام برداشت. در دنيا جز