شهادت جانسوز امام حسن (عليه السلام) شهادت امام حسن مجتبى (عليه السلام) و كيفيت دفن او، يكى از غم انگيزترين و غم‌بارترين صحنه‌هاى تاريخ صدر اسلام مى باشد. مظالم و تعدياتى كه در حق او انجام پذيرفته است در تاريخ صدر اسلام، بى سابقه مى باشد.
انسان نمى تواند باور كند جايى كه هنوز ربع قرن از رحلت رسول خدا (صلى الله عليه وآله) نگذشته است پس از آنهمه سفارش و توصيه‌اى كه در حق عترت و فرزندانش، به ويژه دو سبط و دو ريحانه، انجام داده بودند، كه اينان سروران جوانان بهشتى هستند و... افرادى كه خود طرف خطاب سخنان رسول خدا (صلى الله عليه وآله) بودند چه قدر عاصى شده باشند؟ و تا چه حد در مورد وصاياى آن بزرگ بى تفاوت و فراموش‌كار باشند؟ اينان اگر در مورد اين سفارشهاى ويژه تا اين حد بى تفاوت بوده اند در مورد ديگر توصيه ها و دستورها تا چه حد عامل بوده اند؟ و اصولا اسلام و تدين آنان تا چه حد مقبول يا مورد عمل بوده است؟ و اصولا دنيا و رياست و حكومت چند صباحى آن در كام آنان چقدر شيرين بوده است؟ چرا دنيا را با عقبى با ثمن بخس معاوضه كرده اند و چه تجارت زيانبارى را انجام داده اند؟
مرحوم شيخ محمد تقى شوشترى صاحب " الاوائل " مىنويسد:
" هنگامى كه جنازه ء امام حسن مجتبى (عليه السلام) را در كنار قبر پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) نگهداشتند تا دفن كنند اين خبر به عايشه رسيد پس در حال مبارزه، به صورتى كه روى زين استرى قرار داشت به سراغ دفن كنندگان آمد و نخستين زنى بود كه در اسلام روى زين اسب قرار مى گرفت و با صداى بلند اعلام نمود: فرزند خودتان را از خانهء من دور سازيد او حق دفن در اين جايگاه را ندارد، حجاب پيامبر خدا هتك نمى گردد.
حسين (عليه السلام) پاسخ داد از روز نخست تو و پدرت بوديد كه از نزديك حجاب پيامبر خدا را هتك نموديد و خداوند از اين جسارت شما بازخواست خواهد نمود.... (1)