3. امام (عليه السلام) در عهد تاريك أموى.
1. امام در عهد نبوى (صلى الله عليه وآله) هفت سال از زندگى امام حسن مجتبى (عليه السلام) در عهد نبوى (صلى الله عليه وآله) سپرى گرديده است اين ايام بهترين و فرخنده ترين ايام زندگى آن پيشواى معصوم (عليه السلام) مى باشد.
از لحظه‌هاى ولادت، تا ايامى كه جد بزرگوارش به لقاى الهى شتافت، دائم همراه جد گرامى‌اش در مسجد، خانه، كوى وبرزن بود او را روى زانوانش مى نشاند و گاهى به صورت شتر سوارى بر كول آن بزرگوار مى رفت و گاهى در مسجد در منبر به سراغ جدش مى رفت و پيامبر خدا مى فرمود: " الحسن والحسين سيد اشباب اهل الجنة، هما امامان قاما أو قعدا ". (1) حسن و حسين سروران جوانان بهشتى هستند آنان هر دو امام و پيشوا هستند خواه قائم به امور امامت باشند يا نشسته و محروم از اجراى امور امامت باشند.
حضور امام حسن در محضر پيامبر خدا و اظهار علاقه و عنايت آن بزرگوار به اين دلبند عزيزش، مطالب خواندنى و شيرينى دارد كه در جاى كتاب خواهد آمد.
فضائل حسنين (عليها السلام) 1. اسماء دختر عميس گفت: " وقتى فاطمه (عليه السلام) حسن (عليه السلام) را به دنيا آورد، رسول خدا (صلى الله عليه وآله) از سفر بيامد و فرمود: اسماء پسرم را بياور من حسن را كه به پارچهء زردى پوشانيده بودم، بر رسول خدا دادم. رسول خدا (صلى الله عليه وآله) آن پارچه را انداخت و فرود: مگر نگفتم هيچ كودكى را در پارچهء زرد قنداق نكنيد؟ پس من كودك را به پارچهء سفيدى پيچيدم و به آغوش رسول خدا (صلى الله عليه وآله) دادم آن حضرت به گوش راست او اذان و به گوش چپش اقامه گفت. و از على (عليه السلام) پرسيد: او را چه نام نهاده اى؟ عرض كرد: از شما سبقت نمى گيرم. فرمود: من نيز از پروردگارم سبقت نمى گيرم، پس جبرئيل نازل شد و پيام آورد كه: پروردگارت سلام مى رساند و مى فرمايد: نام او را همانند نام فرزند " هارون " بگذار چون