حسن (عليه السلام) را دوست بدارد، اين پيام را حاضر به غائب برساند. اگر دستور پيامبر نبود، من اين حديث را به شما نمى گفتم ".
" عايشه گفت: پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) " حسن " (عليه السلام) را مى گرفت وبه سينه اش مى چسباند سپس مى فرمود: خدايا اين پسر من است ومن او را دوست مى دارم وتو هم او را و كسانى را كه او را دوست مى دارد، دوست بدار ".
ابن عباس گويد: " من به هيچ چيز به غير از اين كه در جوانى با پاى پياده به حج نرفتم افسوس نخوردم در حالى كه حسن بن على 25 بار با پاى پياده به حج رفت. در وضعى كه مركبها در جلو او كشيده مى شد وسه بار همهء اموالش را بين خود وفقرا تقسيم كرد به طورى كه يك لنگه را مى داد ولنگهء ديگر را نگه مى داشت ".
3. مروان بن حكم: جويريه گفت: چون امام حسن (عليه السلام) فوت كرد مروان در تشييع جنازه ء او شركت كرده ومى گريست. امام حسين (عليه السلام) فرمود: " آيا براى او گريه مى كنى مگر تو نبودى كه او را پر از خون نمودى، ومدام جرعه هاى غيظ را به او خورانيدى. مروان در حاليكه اشاره به كوه مى كرد، گفت: من اين كار را با كسى كردم كه حلم وبردبارى او، هموزن ومعادل اين كوه بود ". (1) 4. ابن روزبهان اصفهانى (عليه السلام): مى گويد: " بار خدايا صلوات وسلام بفرست بر امام دوم، صاحب آياتى از قرآن كه در فضيلت او نازل شده، كاشف اسرار حقائق ومعانى، رباينده ء گوى سبقت در فضائل وكمالات. او است كه پيامبر درباره ء او فرمود: او چه نيكو سوار شونده است ". كنيه آن حضرت ابومحمد است واز جمله القابش يكى سيد است ويكى رضا به واسطهء آن كه كمال رضا وتواضع، او را حاصل بوده وديگر سبط زيرا كه آن حضرت سبط حضرت پيغمبر (صلى الله عليه وآله) بوده ويكى ديگر " زكى " به واسطهء كمال پاكى وطهارتى كه آن حضرت داشته است. آن حضرت به زهر شهيد شد ودر بقيع دفن گرديد ".
اللهم وصل على سيدنا محمد وآله سيما الإمام المجتبى الحسن الرضا و