مسأله١٢٧  ـ مستحب است كسى كه مى تواند حجّ نمايد آن را به جا آورد، اگرچه مستطيع نباشد يا قبلا حجّة الاسلام را به جا آورده باشد، وبه جا آوردن آن در هر سال براى كسى كه متمكّن باشد مستحب است.
مسأله١٢٨  ـ كسى كه حجّ را به جا آورده مستحب است نيت كند كه آن را در سالهاى بعد به جا آورد، ونيت به جا نياوردن دوباره آن مكروه است، واز حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه فرموده است: هركسى كه از مكّه خارج شود در حاليكه اراده نداشته باشد كه دوباره به آن جا برگردد هرآينه مرگ او وعذابش نزديك شده است.
مسأله١٢٩  ـ مستحب است انسان كسى را كه توانايى رفتن به حجّ ندارد به حجّ بفرستد، همچنان كه مستحب است براى رفتن به حجّ قرض نمايد در صورتى كه اطمينان دارد كه مى تواند آن را بعد ادا كند وبسيار خرج كردن در حجّ مستحب است.
مسأله١٣٠  ـ دادن زكات به كسى كه توانايى رفتن به حجّ را ندارد براى به جا آوردن آن جايز است.
مسأله١٣١  ـ در حجّ مستحبى زن، اذن شوهر شرط است، وهمچنين است حكم زنى كه در عدّه طلاق رجعى باشد، ولى اگر در عدّه طلاق باين باشد اذن معتبر نيست.