وهرگاه مضطرّ به پوشيدن چكمه وجوراب شود، پوشيدن آن جايز است، وپاره كردن روى آن واجب نيست، اگرچه احوط است.
ودر پوشيدن چكمه كفّاره نيست، ولى در پوشيدن جوراب وشمشك ومانند آن دو، با علم به حكم وبه يادداشتن احرام، بنابر احتياط واجب يك گوسفند كفّاره بدهد.
وپوشيدن چكمه وجوراب وآنچه تمام پشت قدم را مى پوشاند، براى زنها مانعى ندارد، وهمچنين پنهان نمودن تمام پشت پا، براى مردان، در صورتى كه پوشيدن بر آن صدق نكند مانعى ندارد.
مسأله٢٤٦  ـ فسوق بر محرم حرام است، وآن سه چيز است:
اوّل: دروغ گفتن.
دوم: دشنام دادن.
سوم: فخر كردن حرام، يعنى فخرفروشى اى كه موجب اهانت مؤمنى گردد.
بلكه بنابر احتياط واجب ـ اگر أقوى نباشد ـ محرم بايد از هرگونه فخرفروشى اجتناب نمايد.
وهرگاه محرم فسوق نمايد كفّاره اش ـ بنابر احوط واولى ـ اين است كه چيزى به فقير صدقه دهد، وبايد استغفار نموده وتلبيه بگويد.
مسأله٢٤٧  ـ جدال نمودن ـ قسم خوردن به كلمه «لا واللّه» و «بلى واللّه» ـ اگرچه خصومت ودشمنى در بين نباشد، بر محرم حرام است، بلكه ـ بنابر احتياط واجب ـ هرگونه قسم خوردن به اسماء وصفات الهى حرام است اگر چه با آن دو جمله نباشد.
وظاهر اين است كه مجادله با هريك از دو جمله ذكر شده محقّق مى شود، وحرمت مجادله با آن دو جمله يا يكى از آن دو تنها در صورتى است كه بر آنچه اخبار مى كند قسم بخورد، ولى اگر به منظور ديگرى باشد، مانند احترام كردن به طرف مقابل، مثل اين كه محرم بگويد: «نه واللّه اين كار را نكن، خودم آن را انجام مى دهم» حرام نخواهد بود، وقسم خوردن به غير ذات اقدس الهى جايز است.
مسأله٢٤٨  ـ مجادله كردن از روى ضرورت ـ مانند اين كه براى اثبات حقى يا دفع باطلى باشد ـ جايز است.
مسأله٢٤٩  ـ قسم خوردن در مجادله دو صورت دارد:
اوّل: اين كه قسم راست باشد، ودر اين صورت اگر محرم سه بار يا بيشتر پشت سر هم قسم بخورد، بايد يك گوسفند كفّاره دهد، واگر بعد از دادن كفّاره دوباره سه بار يا بيشتر پشت سر هم قسم بخورد، بايد كفّاره ديگرى دهد.
واگر كمتر از سه بار، يا سه بار، ولى نه پشت سرهم، قسم بخورد كفّاره واجب نيست.