مسأله٣٣٧ ـ نشستن بالاى صفا ومروه وبين راه براى استراحت كردن در اثناى سعى، جايز است، اگرچه احتياط مستحب ترك آن است، مگر به جهت خستگى طاقت فرسا ومشقت.
احكام سعى
وهمچنين است ـ بنابر احتياط واجب اگر اقوى نباشد ـ حكم جاهل به حكم يا موضوع.
واحوط واولى آن است كه در هر صورت با آن احرام اعمال عمره مفرده را به جا آورد.
مسأله٣٣٨ ـ اگر سعى را فراموش كند بايد هر وقت يادش آمد به جا آورد، حتى اگر بعد از اعمال حجّ باشد، وچنانچه نتواند خودش به جا آورد يا حرجى ومشقّت آور باشد، بايد براى انجام آن نايب بگيرد، ودر هر دو صورت ـ چه خود به جا آورد يا نايبش ـ حجّ او صحيح است.
مسأله٣٣٩ ـ كسى كه متمكّن نباشد خودش سعى را انجام دهد حتى با كمك گرفتن از ديگرى، بايد ترتيبى دهد كه او را سعى دهند، به حمل بر انسان يا به وسيله ديگرى.
واگر متمكّن از آن هم نباشد بايد نايب بگيرد كه سعى را از طرف او انجام دهد، واگر اين را هم نتواند ـ مانند كسى كه چيزى را درك نمى كند يا بيهوش است ـ بايد ولىّ او يا شخص ديگرى سعى را از طرف او انجام دهد.
مسأله٣٤٠ ـ احتياط واجب آن است كه سعى را بعد از طواف ونمازش فوراً به جا آورد، به اين معنى كه فاصله بين آنها بيش از مقدار متعارف نباشد، ولى تأخير آن براى رفع خستگى ومانند آن ـ مثل شدّت گرما ـ مانعى ندارد، وتأخير آن تا فرداى روز طواف جايز نيست، بلكه بنابر احتياط واجب تأخير سعى بدون ضرورت، تا شب آن روز نيز جايز نيست.
مسأله٣٤١ ـ زياد كردن به هفت شوط سعى جايز نيست، واگر عمداً مقدارى را به سعى زياد كند ـ به قصد اين كه جزء آن باشد ـ سعى باطل مى شود، ولى اگر از روى سهو ويا جهل به حكم زيادى را به جا آورد، سعى باطل نمى شود.
مسأله٣٤٢ ـ اگر به خطا مقدارى به سعى خود زياد كند، سعيش صحيح است، ولى اگر يقين كند هشت شوط بين صفا ومروه سعى كرده است، مستحب است شش شوط ديگر به آنها اضافه كند كه در نتيجه به صفا ختم مى شود، ودر صورتى كه بيش از هشت شوط ـ به خطا ـ زياد كرده باشد، مانعى نيست كه به قصد رجاء آن را تا يك سعى كامل ادامه دهد.
مسأله٣٤٣ ـ هرگاه عمداً مقدارى از سعى را به جا نياورد ـ عالم به حكم باشد يا جاهل به آن ـ ونتواند آن را تا پيش از رسيدن به مقدار ركن وقوف عرفات تدارك كند حجّش فاسد مى شود و بايد آن را در سال بعد به جا