واگر اين كار را بدون شهوت انجام دهد، كفّاره اى بر او واجب نيست، اگر چه منى از او خارج شود، ولى كسى كه عادت به خروج منى هنگام تماس بدون شهوت دارد، احتياط اين است كه از اين كار اجتناب كند.
٥ ـ نگاه كردن به زن وملاعبه با او
مسأله٢٢٦ ـ ملاعبه محرم با زن خود حرام است، وچنانچه اين كار را بكند ومنى از او خارج شود بايد كفّاره نزديكى با زن را بدهد يعنى يك شتر براى متمكّن ويك گوسفند براى كسى كه متمكّن از دادن شتر نباشد، واگر محرم به زن اجنبى نگاه كند ومنى از او خارج شود، چنانچه وضع مالى او خوب باشد بايد يك شتر، ودر صورتى كه متوسط باشد يك گاو، ودر صورتى كه فقير باشد يك گوسفند كفّاره بدهد، ولى اگر منى از او خارج نشود كفّاره اى بر او واجب نيست، ولى بايد از خدا بترسد واز نگاه دوباره اجتناب كند.
مسأله٢٢٧ ـ نگاه كردن محرم به زن خود از روى شهوت حرام است، ودر صورتى كه از روى شهوت نگاه كند ومنى از او خارج شود ـ بنا بر احتياط واجب ـ بايد يك شتر، وچنانچه نتواند يك گوسفند كفّاره بدهد.
ولى اگر منى از او خارج نشود، يا از روى شهوت به او نگاه نكند ومنى خارج شود، كفّاره اى بر او واجب نيست وبايد استغفار وطلب آمرزش كند.
مسأله٢٢٨ ـ لذت بردن محرم از زن خود، در غير آنچه كه ذكر شد جايز است، واحوط ترك هر گونه لذت بردن از او است.
٦ ـ استمناء
مسأله٢٢٩ ـ استمناء كردن محرم ـ اگرچه با زن خودش ـ حرام است وچنانچه با آلت تناسلى خود بازى كند وموجب خروج منى گردد، حكم آن حكم نزديكى كردن در حال احرام است، بنا بر اين اگر اين عمل در احرام حجّ وقبل از وقوف در مشعر صورت گيرد، بايد حجّ را تمام كند، وآن را در سال آينده دوباره به جا آورد، ويك شتر نيز كفّاره دهد، ودر صورتى كه متمكّن از دادن شتر نباشد، بايد يك گوسفند كفّاره دهد.
واگر در عمره مفرده وپيش از فارغ شدن از سعى صورت گيرد، بايد كفّاره نزديكى را كه گذشت بدهد، واحتياط واجب اين است كه عمره را تمام كند ودوباره آن را در ماه آينده به جا آورد.
وچنانچه استمناء ـ در احرام حجّ يا عمره ـ به غير از بازى كردن با آلت خود باشد، مثل نگاه كردن وتخيل ومانند اين دو، وموجب خروج منى گردد، بايد همان كفّاره اى كه بيان شد بدهد، ولى دوباره به جا آوردن حجّ ويا عمره واجب نيست.
وچنانچه ـ در احرام حجّ يا عمره ـ به نزديكى كردن شخصى با همسر خود گوش دهد، ومنى از او خارج شود، كفّاره اى بر او نيست.
٧ ـ عقد ازدواج
مسأله٢٣٠ ـ عقدِ ازدواج ـ چه دائم وچه موقّت ـ بر محرم براى خود ويا ديگرى ـ چه او محرم باشد يا نباشد ـ حرام وفاسد است.
