مسأله٢٦١  ـ هرگاه مرد محرم سر خود را بپوشاند، كفّاره آن ـ بنابر احتياط واجب ـ يك گوسفند است، ودر موارد جواز پوشاندن ـ مثل پوشاندن سر با دستمال به جهت سردرد يا پوشاندن به جهت اضطرار ـ كفّاره اى نيست.
مسأله٢٦٢  ـ بر محرم حرام است كه در آب ومانند آن فرو رود كه سرش زير آب شود، وهمچنين است ـ بنابر احتياط واجب ـ فرو رفتن در گلاب.
واما فرو رفتن در غير آب وگلاب مانعى ندارد، اگرچه احتياط مستحب در ترك آن است، ودر آنچه ذكر شد فرقى بين مرد وزن نيست.
مسأله٢٦٣  ـ پوشاندن صورت از چانه تا قسمت پايين بينى ـ به هرچه كه باشد ـ بر زن مُحْرِمه حرام است، وبنابر احتياط واجب از پوشاندن باقى صورت نيز اجتناب نمايد، واز اين حكم دو مورد استثنا مى شود، پوشاندن مقدارى از صورت كه متصل به سر است در حال نماز، به قدرى كه مطمئن شود سر را به طور كامل پوشانده است، وپوشاندن صورت هنگام خواب.
وجايز است براى زن كه گوشه لباس خود را بر صورتش به طرف بينى ـ به قدرى كه بتواند ببيند ـ رها كند.
مسأله٢٦٤  ـ زن در حال احرام مى تواند از مرد نامحرم رو بگيرد، به اين كه گوشه عبا يا چادر ومانند آن را كه بر سر دارد تا گردن خود پايين بكشد، ولى احتياط واجب اين است كه قسمت پايين آمده را به وسيله دست يا غير آن از صورت خود دور نـگه دارد.
مسأله٢٦٥  ـ بنابر اقوى در پوشاندن صورت كفّاره اى نيست، اگرچه احتياط مستحب آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.
مسأله٢٦٦  ـ زير سايه رفتن مرد محرم در حال حركت به آنچه كه متحرك است ـ مانند سقف مَحْمِل وماشين وهواپيما وهمچنين چتر ـ جايز نيست، ولى راه رفتن زير سايه ابر يا اجسام ثابت ـ مثل كوهها وديوارها ودرختها ـ مانعى ندارد.
ودر جايز نبودن سايه قراردادن فرقى بين شخص سواره وپياده نيست.
وبنابر اقوى رفتن زير سايه چيزى كه بالاى سر محرم قرار ندارد نيز جايز نيست، ولى راه رفتن زير سايه مَحْمِل وپوشاندن صورت با دست از آفتاب جايز است.
مسأله٢٦٧  ـ اشكالى در جايز نبودن زير سايه رفتن در روز نيست، واما جايز نبودن آن در شب مورد اشكال است، واحتياط واجب ترك آن است.