١ ـ احرام بستن در جامه سياه، بلكه احتياط مستحب آن است كه ترك شود، وافضل آن است كه در جامه سفيد احرام ببندد.
٢ ـ خوابيدن محرم روى زيرانداز وبالش زرد رنگ.
٣ ـ احرام بستن در جامه چركين، ولى اگر جامه در حال احرام چرك شود، سزاوارتر آن است تا زمانى كه در حال احرام است آن را نشويد، وعوض كردن آن مانعى ندارد.
٤ ـ احرام بستن در جامه هايى كه بر آنها نشانه اى از خطوط وغير آن است.
٥ ـ استعمال حنا قبل از احرام، در صورتى كه اثر آن تا وقت احرام باقى بماند.
٦ ـ حمام رفتن، وسزاوارتر بلكه احتياط مستحب است كه محرم بدن خود را نسايد.
٧ ـ لبيك گفتن محرم در جواب كسى كه او را صدا زند، بلكه احتياط مستحب است كه ترك شود.
٨ ـ پوشيدن چيزى كه او را بر سر زبانها اندازد.
٩ ـ استعمال گياهانى كه بوى مطبوع دارند ولى از نظر عرف معطّر نيستند.
١٠ ـ احتباء، وبر حسب آنچه در لغت معنى شده است يعنى چيزى بپوشد كه كمر وشكم ودو پاى او را در برگيرد وبه هم بچسباند.
١١ ـ نقل كردن شعر اگرچه مضمون آن حق باشد.
ورود به حرم ومستحبات آن
١ ـ آن كه هنگام رسيدن به حرم، از وسيله سوارى پياده شده وبراى ورود به آن غسل نمايد.
٢ ـ آن كه براى تواضع وخشوع در برابر خداوند متعال هنگام ورود به حرم نعلين خود را از پا در آورد وآنها را در دست گرفته پابرهنه وارد حرم شود.
٣ ـ آن كه هنگام ورود به حرم اين دعا را بخواند: «اَللَّهُمَّ إنَّكَ قُلْتَ فِي كِتابِكَ الْمُنْزَلِ وَقَوْلُكُ الْحَقُّ وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالحَجِّ يأْتُوكَ رِجَالا وَعَلَى كُلِّ ضَامِر يأتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيق اَللَّهُمَّ وَإنِّي أَرْجُو أنْ أكُونَ مِمَّنْ أَجَابَ دَعْوَتَكَ وَقَد جِئْتُ مِنْ شُقَّة بَعِيدَة وَفَجٍّ عَمِيق سَامِعاً لِنِدائِكَ وَمُسْتَجِيباً لَكَ مُطِيعاً لاِ مْرِكَ وَكُلِّ ذلِكَ بِفَضْلِكَ عَلَىَّ وَإِحْسانِكَ إِلَىَّ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ أَبْتَغِي بِذَلِكَ الزُّلْفَةَ عِنْدَكَ وَالْقُرْبَةَ إِلَيكَ وَالْمَنْزِلَةَ لَدَيكَ وَالْمَغْفِرَةَ لِذُنُوبِي وَالتَّوْبَةَ عَلَىَّ مِنْها بِمَنِّكَ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَحَرِّمْ بَدَنِي عَلَىَ النَّارِ وَآمِنّي مِنْ عَذابِكَ وَعِقابِكَ بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ».
٤ ـ آن كه هنگام ورود به حرم قدرى از گياه اذخر (گور گياه) كه گياه خوشبويى است را بجود.
آداب ورود به مكّه مكرّمه ومسجدالحرام
1 ـ آن كه پيش از ورود به مكّه از محلّى به نام «فخّ» غسل كند.
2 ـ آن كه پياده وبا پاى برهنه وبا وقار وآرامش وارد مكّه شود.