بِرَب ِّ الناسِ» را تا آخر بخوان، سپس خدا را حمد كن بر تمام نعمتهايى كه به تو داده از مال وخانواده و...، ونيز خدا را حمد كن بر تمام سختيهايى كه به وسيله آنها تو را آزمايش كرده.
وبگو: «اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى نَعْمائِكَ الَّتِي لا تُحْصَى بِعَدَد وَلا تُكافَأُ بِعَمَل».
وتمام آياتى را كه حمد خدا در آنها ذكر شده بخوان، ونيز بخوان تمام تسبيح ها، وتكبيرها، وتهليل هايى كه براى او در قرآن ذكر شده.
وبر محمد ((صلى الله عليه وآله وسلم)) وآل او ((عليهم السلام)) صلوات بفرست، وآن را بسيار تكرار كن ودر آن كوشش نما وخدا را به تمام نامهايى كه براى خود در قرآن ذكر فرموده، وبه هر نام ديگرى كه از او مى دانى وبه نامهايى كه در آخر سوره حشر براى او ذكر شده، بخوان وبگو: «أَسْأَلُكَ يا اَللهُ يا رَحْمنُ بِكُلِّ اسْم هُوَ لَكَ، وَأَسْأَلُكَ بِقُوَّتِكَ وَقُدْرَتِكَ وَعِزَّتِكَ وَبِجَمِيعِ ما أَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ، وَبجَمْعِكَ وَبِأَرْكانِكَ كُلِّها وَبِحَقِّ رَسُولِكَ صَلَواتُ اللهُ عَلَيهِ وَبِاسْمِكَ الأكْبَرِ الأَكْبَرِ وَبإسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِي مَنْ دَعاكَ بِهِ كانَ حَقّاً عَلَيكَ أَنْ لا تَخِيبَهُ وَبِاسْمِكَ الأعْظَمِ الأعْظَمِ الَّذِي مَنْ دَعاكَ بِهِ كانَ حَقّاً عَلَيكَ أَنْ لا تَرُدَّهُ وَأَنْ تُعْطِيهُ ما سَأَلَ أَنْ تَغْفِرَ لِي جَمِيعَ ذُنُوبِي فِي جَمِيعِ عِلْمِكَ فِي» وتمام حوائج آخرت ودنياى خود را از خداوند بخواه، وآن كه هر ساله تو را موفق به حجّ خانه اش بفرمايد، وهفتادبار بهشت را از او بخواه، وهفتادبار توبه كن، واين دعا را نيز بخوان: «اَللَّهُمَّ فُكَّنِي مِنَ النَّارِ، وَأَوْسِعْ عَلَي مِنْ رِزْقِكَ الْحَلالِ الطَّيبِ وَادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَالإنْسِ وَشرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ».
وچنانچه اين دعاها را خواندى وهنوز آفتاب غروب نكرده بود، دوباره همه آنها را از اوّل تا به آخر وتكرار كن از دعا وتضرع وسئوال خسته وملول نشو.
آداب وقوف در مزدلفه نيز بسيار است وما بعضى از آنها را ذكر مى كنيم:
١ ـ آن كه با آرامش ووقار ودر حال استغفار كردن از عرفات كوچ كند وبه طرف مزدلفه حركت كند، وچون به «كثيب احمر» ـ يعنى تپه اى كه خاكش قرمز است ـ واقع در طرف راست راه رسيد، بگويد: «اَللَّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِي وَزِدْ فِي عَمَلِي وَسَلِّمْ لِي دِينِي وَتَقبَّلْ مَناسِكِي».
٢ ـ آن كه در راه رفتن ميانه روى كند.
٣ ـ آن كه نماز مغرب وعشاء را پشت سرهم وبدون فاصله با يك اذان ودو اقامه در مزدلفه بخواند.
٤ ـ آن كه وسط دشت طرف راست راه نزديك به مشعر نزول ـ توقف ـ نمايد، ومستحب است كسى كه سفر اوّل حجّش مى باشد، بر زمين مشعر قدم بگذارد.
٥ ـ احياى آن شب به عبادت ودعاهاى وارد شده وغير آن واز جمله دعاهايى كه وارد شده اين است: «اَللَّهُمَّ هذِهِ جَمْع اَللَّهُمَّ إنِّي أسْأَلُكُ أنْ تَجْمَعَ لِي فِيها جَوامِعَ الْخَيرِ اَللَّهُمَّ لا تُؤْيسْنِي مِنَ الْخَيرِ الَّذِي سَألْتُكَ أَنْ تَجْمَعَهُ لِي فِي قَلْبِي، وَأَطْلُبُ إِلَيكَ أَنْ تُعَرِّفَنِي ما عَرَّفْتَ أوْلِيائَكَ فِي مَنْزِلِي هذا وَأَنْ تَقِينِي جَوامِعَ الشَّرِّ».
6 ـ آن كه هنگام طلوع فجر با طهارت باشد، وپس از خواندن نماز صبح حمد وثناى الهى را به جا آورد، ونعمت ها وامتحان هاى الهى را كه براى او پيش آمده به قدرى كه مى تواند به ياد آورد وبر پيغمبر ((صلى الله عليه