اوّل: آن كه از وقوف در عرفات ومشعر يا وقوف در مشعر تنها، منع شده باشد، كه بايد در همان جايى كه از ادامه عمل منع شده قربانى را بكشد، وبا اين كار از احرام خارج مى شود، واحتياط واجب آن است كه حلق يا تقصير را به آن ضميمه نمايد.
دوم: آن كه از طواف وسعى پس از وقوف در عرفات ومشعر ـ چه پيش از اعمال منى يا بعد از آنها ـ منع شده باشد، پس اگر متمكّن از گرفتن نايب براى اين دو عمل نباشد، بايد در همان جايى كه منع شده قربانى را بكشد، واگر متمكّن باشد اقوى آن است كه بايد نايب بگيرد، چه اين كه از ورود به مكّه منع شده باشد يا پس از ورود از انجام عمل منع شده باشد.
سوم: آن كه تنها از انجام اعمال منى منع شده واز ورود به مكّه منع نشده باشد، پس در صورتى كه متمكّن از نايب گرفتن باشد، بايد براى رمى وقربانى نايب بگيرد، وسپس حلق يا تقصير نمايد واز احرام خارج شود، ودر صورت تمكّن وحرجى نبودن، موى خود را به منى بفرستد، وسپس بقيه اعمال را به جا آورد.
واگر نتواند نايب بگيرد، ظاهر آن است كه وظيفه اش در اين صورت آن است كه قيمت قربانى را نزد كسى بگذارد تا از طرف او قربانى كند، سپس در همان جايى كه منع شده حلق يا تقصير نمايد، وآنگاه به مكّه براى انجام بقيه اعمال برگردد، وپس از انجام همه آنچه كه ذكر شد تمام محرّمات احرام ـ حتى زن ـ براى او حلال مى شود، وحجّ او صحيح است.
واحتياط واجب آن است كه در سال بعد يا خودش رمى را قضا كند ويا براى آن نايب بگيرد.
مسأله٤٣٨  ـ مصدودى كه به واسطه قربانى كردن از احرام خارج شده، در صورتى كه استطاعت او تا سال بعد باقى بماند، يا وجوب حجّ در ذمه او از قبل استقرار يافته باشد، حجّ از او ساقط نمى شود بلكه بايد در سال بعد به حجّ برود.
مسأله٤٣٩  ـ اگر از بازگشت به منى براى ماندن شبها ورمى جمرات منع شود، حجّ او تمام وصحيح است، ودر صورت امكان بايد براى رمى در همان سال نايب بگيرد، واگر ممكن نبود احتياط واجب آن است كه در سال بعد خودش رمى كند يا براى آن نايب بگيرد.
مسأله٤٤٠  ـ كسى كه متعذّر باشد از ادامه حجّ يا عمره اش به علت مانعى از موانع، غير مصدود بودن يا محصور بودن ـ كه خواهد آمد ـ اقوى آن است كه حكم مصدود ومحصور شامل او نمى شود واحرامش فاسد است، هرچند احتياط مستحب آن است كه به وظيفه مصدود عمل نمايد.
مسأله٤٤١  ـ در قربانى اى كه با كشتن آن مصدود از احرام خارج مى شود، بين گوسفند وگاو وشتر فرقى نيست، واگر متمكّن از هيچ كدام نباشد احتياط واجب آن است كه به جاى آن ده روز روزه بگيرد.
مسأله٤٤٢  ـ اگر كسى حجّش را به واسطه نزديكى فاسد كرده باشد وسپس مصدود شود، حكم مصدود بر او جارى مى شود، وعلاوه بر قربانى، احتياط واجب آن است كه كفّاره نزديكى را هم بدهد.
مسأله٤٤٣  ـ كسى كه قربانى اش را با خودش آورده باشد ومصدود شود مى تواند همان را بكشد وقربانى ديگرى بر او نيست.