واجبات احرام سه چيز است:
اوّل: نيت، يعنى قصد به جا آوردن آنچه بر او در حجّ يا عمره واجب است براى تقرّب به خداوند متعال، ودر صورتى كه واجبات حجّ يا عمره را به طور تفصيل نداند، بايد قصد به جا آوردن آنها را به طور اجمال بنمايد، ودر اين صورت بايد آنچه را كه به تدريج بر او واجب مى شود، از مناسك ويا از شخصى كه مورد وثوق واطمينان او است بياموزد، وسپس انجام دهد.
ودر نيت چند چيز معتبر است:
الف) آن كه عمل را خالص براى خدا انجام دهد.
ب) آن كه نيت همزمان با شروع در عمل باشد.
ج) آن كه در نيت تعيين نمايد كه احرام براى عمره است يا حجّ، واگر براى عمره است عمره تمتّع است يا مفرده، واگر براى حجّ است، حجّ تمتّع است يا قران يا افراد.
وهمچنين تعيين نمايد مناسكى را كه مى خواهد به جا آورد براى خود به جا مى آورد يا به نيابت از ديگرى، واين كه حجة الاسلام است يا حجّى كه به نذر ـ ومانند آن ـ واجب شده، يا حجّى كه به علت فاسد نمودن حجّ سابق واجب شده، يا حجّ مستحبى است.
بنابراين اگر بدون تعيينِ آنچه گذشت ـ هرچند به طور اجمال ـ نيت احرام كند احرام او باطل است.
مسأله١٧٤  ـ در صحت نيت، به زبان آوردن ويا اخطار آن به ذهن معتبر نيست، بلكه همين قدر كه عمل را به انگيزه تقرّب به خداوند متعال انجام دهد كفايت مى كند، همان طور كه در غير احرام از ساير عبادات نيز چنين است.
مسأله١٧٥  ـ عزم بر ترك محرمات احرام در صحت احرام معتبر نيست، چه در ابتداى احرام بستن وچه پس از آن تا پايان احرام، بنابراين اگرچه عزم بر انجام محرمات آن را داشته باشد احرام او صحيح است، مگر اين كه از ابتداى احرام عزم بر انجام عملى داشته باشد كه احرام را باطل مى كند ـ مثل جماع قبل از فارغ شدن از سعى در عمره مفرده ـ ويا در انجام آن ترديد داشته باشد كه در اين صورت احرام او باطل است.
وهمچنين است بنابر احتياط واجب اگر در ابتداى احرام حجّ عزم ويا ترديد نسبت به نزديكى با عيال خود قبل از وقوف در مزدلفه (مشعرالحرام) داشته باشد.
واگر از ابتداى احرام عزم بر ترك داشته، ولى عزم او استمرار نداشته، به اين كه بعد از تحقّق احرام قصد انجام عمل مبطل احرام را نموده باشد، احرام او باطل نمى شود.
دوم: تلبيه، ، يعنى گفتن: «لَبَّيكَ اَللّهُمَّ لَبَّيكَ، لَبَّيكَ لا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيكَ» ومستحب است اين چند جمله به آنها اضافه شود: «اِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلْكَ، لا شَريكَ لَكَ لَبَّيكَ، لَبَّيكَ ذاالْمَعَارِجِ لَبَّيكَ»
بلكه مستحب است جمله هاى ديگرى نيز به آنها ـ به صورتى كه در روايت است ـ اضافه شود، كه در مستحب دهم از مستحبات احرام خواهد آمد.