مسأله٢١٢  ـ خوردن از صيد كفّاره دارد، وكفّاره آن ـ بنا بر احتياط واجب ـ كفّاره صيد كردن است. پس اگر محرمى صيدى بكند وسپس از آن بخورد، دو كفّاره بر او واجب مى شود.
مسأله٢١٣  ـ كسى كه شكارى همراه دارد، بايد هنگام ورود به حرم آن را آزاد كند، وگرنه در صورتى كه بميرد بايد كفّاره بدهد، بلكه ـ بنا بر احتياط واجب ـ بعد از احرام نيز حكمش همين است اگر چه داخل حرم نشده باشد.
مسأله٢١٤  ـ در وجوب كفّاره براى كشتن وخوردن شكار، فرقى نيست بين اين كه كشتن يا خوردن از روى عمد يا اشتباه يا جهل باشد.
مسأله٢١٥  ـ در شكار مكرّر كفّاره نيز مكرّر مى شود ـ چه شكار از روى جهل باشد يا فراموشى يا خطا ـ وهمچنين است در صورت عمد، اگر شكار در حرم بوده وشكار كننده محرم نباشد، ويا شكار كننده محرم در بيش از يك احرام تكرار نمايد، ولى اگر شكار عمداً از محرم در يك احرام تكرار شود، كفّاره مكرّر نمى شود.
مسأله٢١٦  ـ نزديكى با زنان در اثناى عمره تمتّع واثناى عمره مفرده واثناى حجّ وبعد از عمره مفرده وبعد از حجّ تا وقتى نماز طواف نساء را به جا نياورده است، حرام است.
مسأله٢١٧  ـ هرگاه در عمره تمتّع، از روى عمد وعلم به حرمت وبه يادداشتن احرام ـ از جلو يا عقب ـ نزديكى نمايد، چنانچه پس از فارغ شدن از سعى باشد، عمره اش صحيح است، ولى بايد كفّاره دهد، وكفّاره آن، يك شتر يا گاو يا گوسفند است، واحتياط مستحب آن است كه شخصى كه وضع مالى او خوب است شتر، وشخصى كه وضع مالى او متوسط است، گاو، كفّاره دهد.
واگر پيش از فارغ شدن از سعى باشد، كفّاره اش همان است كه گذشت، وبنا بر احتياط واجب عمره او فاسد مى شود، واحتياط واجب آن است كه ـ در صورت امكان ـ آن را به اتمام برساند، ودوباره آن را پيش از حجّ به جا آورد، ودر صورت عدم امكان، در سال بعد حجّ را اعاده نمايد.
مسأله٢١٨  ـ هرگاه كسى كه احرام حجّ بسته، پيش از وقوف در مزدلفه، از روى عمد وعلم به حرمت، وبه يادداشتن احرام با زن خود، دايمى يا موقت، از جلو يا عقب نزديكى نمايد، واجب است حجّش را تمام كند وآن را در سال بعد دوباره به جا آورد ويك شتر كفّاره دهد، وچنانچه متمكّن از شتر نباشد يك گوسفند كفايت مى كند، ودر آنچه ذكر شد فرقى بين حجّ واجب ومستحب نيست.
وهمچنين است حكم زن در صورتى كه در حال احرام وبا علم به حكم وبه يادداشتن احرام وبا رضايت تمكين كرده باشد، ولى اگر شوهرش او را اكراه كرده باشد، چيزى بر او واجب نيست، وبر شوهرش دو كفّاره لازم است.
ولازم است اين زن وشوهر ـ در صورتى كه كسى با آنها نباشد ـ تا پايان اعمال حجّ از يكديگر جدا شوند، وهمچنين در حجّ سال بعد، از شروع اعمال تا رسيدن به جايى كه در سال قبل نزديكى در آن واقع شده است، چه نزديكى پيش از رسيدن به عرفات صورت گرفته باشد وچه بعد از آن، واحتياط واجب آن است كه تا پايان اعمال از يكديگر جدا باشند.