العطوف على كل محبوب مصادق آن حضرت به غايت مهربان بوده بر هر دوستى كه مصادقت آن حضرت اختيار كرده. واين اشارت است بدانچه روايت كرده اند كه آن حضرت شمل شيعه أهل بيت را جمع فرمود [و] جهت ايشان مجلس درس وعلم برپا كرد وقبل از آن حضرت هرگز جماعت مواليان أهل بيت چنان نبوده اند كه در زمان آن حضرت ايشان را جمعيت بوده.
أبي عبد الله جعفر بن محمد الصادق السيد الزكي الصالح كنيت آن حضرت ابو عبد الله است وآن حضرت را اولاد بسيار بوده وبزرگترين ايشان اسماعيل است كه جماعت اسماعيليه كه خلفاى مصر بوده اند خود را بدو نسبت كنند وآن جماعت برانند كه امام بعد از جعفر اسماعيل است وشخصى بود او را عبد الله بن ميمون قداح مى گفته اند واو مردم را دعوته به امامت اسماعيل مى كرده وحضرت امام جعفر عليه السلام از اسماعيل راضى نبوده واسماعيل در حال حيات حضرت امام جعفر عليه السلام وفات كرده، در موضعى كه از مواضع مدينه، كه آن را عريض خوانند ونعش او را به مدينه آورده اند.
وجماعت اسماعيليه برانند كه او پنهان شده ووفات نكرده وسخن در اين ابو [اب] بسيار است. واز جمله اولاد آن حضرت موسى كاظم عليه السلام است كه بعد از آن حضرت امام به حق بوده نزد اماميه، ولقب مبارك آن حضرت جعفر صادق است از كمال صدقى كه آن حضرت داشته وآن حضرت را سيد وزكى وصالح هم از القاب است كه ائمه را تمامى لقب ووصف بوده، زيرا كه امام بزرگ امت است وپاكيزه است از عيوب وبنده صالح حق تعالى است.