پيامبران و امامان (عليهم السلام) به زمين و حكمرانى آنها بعد از مهدى (عليه السلام) سخن گفته و نيز آنچه در آيات متعدد، تفسير به " رجعت " شده، مراد، همين مرحله است و اعتقاد به رجعت هر چند از ضروريات اسلام نيست اما روايات مربوط به آن به حدى زياد و مورد وثوق است كه اعتقاد به آن را ضرورى مىكند.
طبق برخى روايات، رجعت، پس از حكومت حضرت مهدى (عليه السلام) و پس از حكومت يازده مهدى ديگر، آغاز مىگردد، امام صادق (عليه السلام) فرمود:
" همانا بعد از قائم، يازده مهدى از فرزندان حسين (عليه السلام) از ما اهل بيت‌اند " (1) اينك به چند نمونه از روايات مربوط به رجعت اشاره مىكنيم:
در تفسير اين آيه كه مىفرمايد " آن خدايى كه (ابلاغ) قرآن را بر تو واجب كرد، البته تو را به وعده گاه بازگرداند " (2) امام زين العابدين (عليه السلام) فرمود: " پيامبر شما به سوى شما بازمىگردد " (3) ابو بصير گفت: امام باقر (عليه السلام) به من فرمود:
" آيا اهل عراق منكر رجعت‌اند؟ گفتم: آرى، فرمود: مگر قرآن نمىخوانند؟! (4) در روايت ديگرى از امام صادق (عليه السلام) درباره اين آيه سؤال كردند كه مىفرمايد " روزى كه از هر امتى، گروهى را از خاك برانگيزيم... " حضرت فرمود:
" مردم درباره آن چه مىگويند؟ عرض كردم مىگويند آيه راجع به قيامت است، فرمود: آيا خداوند در قيامت از هر امتى دسته اى را زنده مىكند و بقيه را به حال خود رها مىسازد؟! اين آيه قطعا در مورد رجعت است و آيه مربوط به قيامت اين است: جملگى آنها را محشور گردانيدم بى آنكه كسى را فرو گذاريم و... " (5)