پيشگفتار مؤلف...
پيشگفتار مؤلف حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه انوار جلالش از فراز عقول و انديشه‌ها، بر بندگان خاص خود تجلى نمود و با منطق سنت و قرآن، از هدف و آرمان خويش پرده برداشت. پروردگارى كه اوليا و دوستان خود را از جهان غرور منزه داشت و آنان را به سوى انوار سرور و شادمانى بالا برد و اين كارها را نه از جهت احسان بى مزد به مخلوقات و براى واداشتن آنان به پيمودن زيباترين راهها انجام داده است، بلكه آنان را شايستهء پذيرش الطاف خويش و مستحق تخلق به زيباترين اوصاف شناخته است. از اين رو، نپسنديده است كه آنان به رشته هاى اهمال و سستى كشيده شده يا وابسته گردند، بلكه به آنان اين توفيق را عطا فرموده است تا با بهترين و كامل ترين اعمال، متخلق و آراسته شوند. در اين راستا، آنان را از غير خود، فارغ ساخته و به ارواح آنان، شرف رضا و خشنودى‌اش را شناسانده است. پس قلوب آنان را به سايهء رحمت خويش منصرف نموده و آمال و آرزوهايشان را به سوى كرم و فضل خويش منعطف ساخته است. پس به همين جهت، در ميان آنان شادى و سرور باوركنندگان سراى جاويد و آرامگاه ابدى را مشاهده مى كنى، و در جمع آنان سيماى مضطربان از خطرهاى ملاقات او را مىنگرى، و پيوسته آرزوها و شوقهاى آنان به سوى تقرب درگاهش، در تزايد و فزونى مى باشد. آسايش و راحتى آنان به جانب اوامر و نواهى، منعطف، و گوشهاى آنان به شنيدن اسرار الهى، و دلهاى آنان، شادمان از حلاوت و شيرينى ياد و نام او مى باشد. خداوند متعال به