عنايت قرار گرفته است، هر كدام از اين محورها، عامل جذب مردم و باعث شكوفايى ابعاد اين حادثهء عظيم گرديده است كه بخش " مقاتل " و " مقتل نگارى "، يكى از محورهاى اصلى اين فاجعه به شمار مى آيد.
مردم مسلمان، به ويژه شيعيان، از روزهاى نخستين به اهميت سرنوشت ساز اين حادثهء بزرگ پى برده اند و از اين رهگذر، انديشمندان، در پى تحرير و نگارش درسهاى آموزندهء آن برآمده‌اند، به حدى كه بخش عظيمى از كتابخانهء بزرگ اسلامى را به اين امر مهم، اختصاص داده اند.
نخستين مقتل و روايتگر آن نخستين مقتل صحيح كه در شأن ابا عبد الله الحسين (عليه السلام) و ياران فداكار او پديد آمده است، مقتل بسيار معتبر و مستندى است كه از سوى شاهدان عينى و ناظران واقعى اين صحنهء شور و شهادت، در كتابها و سينه هاى مردم آن روزگار، به مرحلهء ثبت و درج رسيده است و بازگويى آن، از همان لحظه هاى شهادت، آغاز گرديده و در سال 65 قمرى، در دوران حركت توابين به اوج اعلا و جايگاه شايستهء خود رسيده است، و آن مقتل گويا و پويايى است كه از طريق روايتگر معصوم، حضرت سيد الساجدين امام زين العابدين (ع)، و نيز عمهء مكرمه اش، بانوى شجاع و سخنور، حضرت زينب كبرى (س)، خواهر با فضيلت امام حسين (عليه السلام) و ديگر حاضران صحنهء كربلا، امثال بانوى فداكار، حضرت ام كلثوم، سكينه اديب و شاعر، و فاطمه صغرى (ع) و ديگر شاهدان عينى اين واقعهء جانسوز، به سمع و اطلاع مردم حقيقت جو، رسيده است.
اين مقتل حقيقى و واقعى كه از طريق خاندان رسالت، با بيان و بنان و با دل و جان، بازگو شده است، اصالت واعتبار خاص و ارزشمندى دارد. خواه ناخواه در دلها اثر مى بخشد و صاحبان دل را با خود همنوا و همراه مى سازد، چون از نوعى سوزش و تأثير جوهرى برخوردار مى باشد كه قابل مقايسه با ديگر مقاتل مكتوب نيست، آنجا كه حضرت سجاد (ع) مى گويد: " أنا بن المذبوح عطشانا بأرض كربلا " يا مىنويسد: " هذا قبر الحسين