مسأله٧٦  ـ كسى كه بميرد وبر او حجّة الاسلام باشد، واجب است فوراً در همان سال فوتش براى حجّ او اجير بگيرند، واگر اجير گرفتن از ميقات در همان سال ممكن نباشد، احتياط واجب آن است كه از غير ميقات اجير بگيرند، ولى زيادى بر اجرت حجّ از ميقات از سهم غير كامل از ورثه برداشت نمى شود.
مسأله٧٧  ـ كسى كه بميرد وبر او حجّة الاسلام باشد، واجيرى براى حجّ از طرف او پيدا نشود مگر به بيشتر از مقدار متعارف، واجب است به مقدار بيشتر اجير بگيرند، وهزينه آن از اصل مال ميت خارج مى شود، وتأخير تا سال بعد به جهت صرفه جويى بر ورثه جايز نيست، اگر چه در بين آنان غير كامل هم باشد.
مسأله٧٨  ـ اگر كسى بميرد وبعضى از ورثه اقرار كند كه بر ميت حجة الاسلام بوده وساير ورثه منكر آن باشند، بر اقرار كننده واجب نيست مگر پرداخت آن مقدار كه به سهم او ـ بعد از تقسيم ميراث بر ورثه ـ تعلق مى گيرد، واگر آن مقدار براى مخارج حجّ كافى نباشد، اگرچه به تكميل اجرت توسّط متبرّعى يا به نحو ديگرى، بر اقرار كننده واجب نيست كمبود را از سهم خودش تكميل نمايد.
مسأله٧٩  ـ اگر كسى بميرد وبر او حجة الاسلام باشد، وشخصى تبرّعاً ـ بدون اجرت ـ از طرف ميت حجّ نمايد، مقدار هزينه حجّ به ورثه بازگشت مى كند، ولى اگر وصيت به حجة الاسلام از ثلث خود نموده باشد وشخصى تبرّعاً از طرف او حجّ نمايد، هزينه حجّ به ورثه برنمى گردد، بلكه در امور خيرى كه به نظر ميت نزديكتر است صرف مى شود، واگر نظر او معلوم نباشد، از طرف او صدقه داده مى شود.
مسأله٨٠  ـ اگر كسى كه بر او حجة الاسلام بوده، وصيت كرده باشد از بلد او براى حجّ اجير بگيرند، واجب است به وصيت او عمل شود، ولى مقدار زايد بر اجرت حجّ از ميقات از ثلث خارج مى شود، واگر به حجّ وصيت كرده وچيزى تعيين نكند، به اجير گرفتن از ميقات اكتفا مى شود، مگر در صورتى كه قرينه اى باشد بر اين كه مرادش اجير گرفتن از بلد اوست، مثل اين كه مقدارى را كه براى حجّ معين نموده مناسب حجّ بلدى باشد.
مسأله٨١  ـ هر گاه وصيت به حجّ بلدى كرده باشد، ولى وصىّ ميت يا وارث او از ميقات اجير بگيرد، در صورتى كه اجاره از مال ميت باشد، اجاره باطل است، ولى ذمّه ميت به عمل اجير فارغ مى شود، ووصىّ يا وارث بايد اجرة المثل ـ اجرت متعارف ـ را به اجير بدهد، ودر صورتى كه اجرة المثل بيشتر از اجرت قرار داده شده باشد، احتياط واجب آن است كه در مقدار زايد صلح كنند.
مسأله٨٢  ـ اگر وصيت به حجّ بلدى از غير بلد خود نموده باشد، واجب است به وصيت عمل شود، ومقدار زايد بر اجرت حجّ ميقاتى از ثلث برداشت مى شود.
مسأله٨٣  ـ هرگاه وصيت كند كه براى حجّة الاسلام اجير بگيرند واجرت را معين نموده باشد، لازم است به وصيت عمل شود، واجرت معين شده اگر زيادتر از اجرة المثل ـ اجرت متعارف ـ نباشد، از اصل مال خارج مى شود، واگر زيادتر باشد، مقدار زيادى از ثلث برداشت مى شود.
مسأله٨٤  ـ هرگاه وصيت كند از مال معينى براى او حجّ داده شود، ووصىّ بداند كه در آن مال خمس يا زكات است، واجب است اوّل خمس يا زكات آن مال را داده، وسپس باقى مانده را در راه حجّ صرف نمايد، وچنانچه براى مصارف حجّ كافى نباشد، در صورتى كهوصيت شده، حجة الاسلام باشد، لازم است كمبود از اصل تركه برداشته شود، ودر غير اين صورت باقى مانده در امور خيرى كه به نظر ميت نزديكتر است صرف شود، واگر نظر او معلوم نباشد، از طرف او صدقه داده شود.