نويسندهء نامه در مورد مكتوب خود و نه بر تو و نه بر هر فردى از مخلوقات، امامت واجب، طاعت و فرمانبرى قرار نداده است و به زودى بيان خواهم نمود جمله اى را كه به آن قناعت خواهيد ورزيد. انشاء الله اى فردى كه اين نامه را نگاشته اى خدا تو را مورد رحمت و عنايت خود قرار دهد بدان كه خداوند مردم را عبث و بيهوده خلق نكرده است و آنان را به سر خود رها ننموده است.
آنان را با قدرت خود آفريده است به آنان، گوش، چشم، بصر، بصيرت و عقل و انديشه ترتيب داده است. سپس انبياء و پيامبران را به عنوان بشارت دهندگان اعزام فرموده است از اين قبيل توقيعات از مجموع 20 توقيعى كه مرحوم علم الهدى فيضى (م 1115 ه‍. ق) آورده است بيشترين آنها داراى مضامين و موضوعات زير مى باشند:
1. تقبيح و تكذيب ادعاى مهدويت نااهلان مانند توقيع شماره 1 كه در حق جعفر كذاب و افشاء گرى او بوده است و شماره 2 در مورد نداشتن خلف صالح از سوى امام ورد ادعاى آن و شماره 3 توسط ابوالقاسم حسين بن روح در مورد شلمغانى و شماره 7 در مورد جعفر فرزند امام هادى (عليه السلام).
2. در مورد توقيع ظهور آن بزرگوار در شماره 1 و شمارهء 10.
3. إخبار از پايان عمر شيخ ابوالحسن سمرى يكى ديگر از وكيلان و نائبان خاص آن چنان كه توقيع شماره 5 متضمن آنست مى دانيم كه نواب خاص آن بزرگوار:
1. شيخ ثقه ابوعمر وعثمان بن سعيد عمرى بود او كه سابقه ى وكالت امام هادى و امام حسن عسكرى (صلى الله عليه وآله و سلم) را هم در عهد خود بر عهده داشت.
2. فرزندش ابو جعفر محمد بن عثمان.
3. ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى.
4. ابوالحسن على بن محمد سمرى (328 ه‍. ق).
شيعيان وكالت و نيابت كسى را نمى پذيرفتند مگر اينكه بينه، كرامت يا نشان بارزى از وكالت و نيابت را داشته باشد كه دلالت بر منصوب بودن او به اين سمت بنمايد.