صاحب المروة والجود والاحسان آن حضرت صاحب جود ومروت ونيكوكاريست. واين اشارت است به جود وبخشش آن حضرت كه در عالم مشهور ومذكور بوده وتمامى ائمه هدى اگرچه موصوف به اين وصف كامل بوده اند وليكن آن حضرت را مزيد اختصاص به اين وصف بوده است، وحكايت جود وبخشش وكرم آن حضرت مشهور است.
روايت كرده اند كه ابو نواس شاعر در خراسان سه بيت در مدح آن حضرت گفته بود وچون آن حضرت از خانه مأمون سوار شد ابو نواس در ركاب آن حضرت روان شد وآن سه بيت را بر آن خواند. آن حضرت او را سيصد دينار طلا جايزه فرمود.
روايت كرده اند كه دعبل خزاعى كه از شاعران مشهور واز مادحان أهل بيت است قصيده طويله مشهور كه در مرثيه وتعزيه شهيدان كربلا گفته بود واول او اين است:
ابيات دعبل منازل آيات خلت من تلاوة * ومهبط وحي منزل القفرات فآل زياد في القصور مصونة * وآل علي ساكن الفلوات وديگر ابيات را كه در آنجا ندبه وتفجع بر شهيدان كربلا نموده تمام كرد [ه] نزد حضرت امام على رضا عليه السلام برد در خراسان ودر مجلس آن حضرت، آن قصيده بخواند، آن حضرت را خوش آمد از آن مدح وصد هزار درهم او را به جايزه آن قصيده عطا فرمود. دعبل گفت: اى امام مى خواهم كه جامع مبارك خود كه پوشيده اى به من عطا فرمايى. آن حضرت جامه مبارك خود بيرون كرد وبه دعبل داد وفرمود: اين جامه [را] بعد از اين شأنى وحكايت هست.
دعبل چون جايزه بستد از خراسان متوجه بغداد شد همراه قافله عظيم اموال بسيار وتجار فراوان بودند. دعبل هم مال بسيار داشت. چون از خراسان بيرون آمدند.
بعضى از دزدان بر ايشان راه زدند وتمامى مال تجار ومردمان ببردند. دعبل روايت كند كه چون مالهاى مردم را ببردند ومال من نيز در ميان برفت، مرا چندان غم از فوت