قصيده درمنقبت امام ثامن ولى ضامن امام ابوالحسن علي بن موسى الرضا صلوات الله عليه وسلامه ز گل نسيم تو جويد دل چو غنچه من * كه يوسف است مرادم ز بوى پيراهن تو نوگلى ومنم جانگداز كوره غم * تو يوسفى ومنم مبتلاى چاه حزن رواست با رخ تو ترك ديدن خورشيد * خطاست بى خط تو ياد آهويان ختن به قصد كشتن احباب زلف را مگشا * پى شكست دل خسته طره را مشكن سرم چو حق تو شد در ره وفادارى * بيا وحق خود آخر ز گردنم بفكن ززلف كج كه رخت راست مى كند چوگان * دلم فتاده چو گويى درون چاه ذقن ز جور چين سر زلف كافرت شايد * كه من بدرگه سلطان دين كنم مأمن امام روضه رضوان علي بن موسى * رضا وراضى ومرضى ومرتضاى زمن همام وهادى ومهدى وهاشمى هيئت * امام وآمر ومشكور ومكه مسكن بزرگ اهل هدايت بعلم وحلم وكرم حبيب اهل روايت به اتفاق حسن