فاجعه ى بزرگى را مرتكب گرديد كه هر كدام در سياه كردن پروندهء حكومتش، كافى بود:
1. ريختن خون پاك ذرارى رسول الله (صلى الله عليه وآله) وقتى شخصيتى مانند حسين (عليه السلام) و ياران او.
2. قتل عام مردم مدينه و هتك حرمت نواميس آن اعم از صحابى و تابعى.
3. به منجنيق بستن بيت الله الحرام و هتك حرمت حرم خدا بهانهء دستگيرى رقيب سياسى اش عبد الله بن زبير و هواداران او.
مروان هم تابع سياستهاى يزيد بود هر چند ايام حكومت او چندان طولانى نبود و به سرعت دچار سراشيبى سقوط گرديد. ولى ايام حكومت عبد الملك و فرزندش هشام دير زمانى پائيد و امام (عليه السلام) تحت مراقبت مأمورين و ناظرين او بود ولى محنتهاى حادثهء كربلا و بى وفايى مردم حامى جد و پدر بزرگوارش، او را به محور ديگرى از شيوهء مبارزه و مجاهده، سوق داد، و آن مجاهدهء علمى و فرهنگى، و آماده سازى مجاهدان راه خدا و مبارزان حقيقى و واقعى بود كه بتوانند با تمام انواع و اقسام پليديها و ناهنجاريهاى فكرى، اعتقادى، اخلاقى، اجتماعى و سياسى مبارزه نمايند نه در دائره محدود و بعد نظامى.
سعى و كوشش ما آنست كه از زندگى آن حضرت، نمونه‌هاى عملى به دوستان و دوستداران اهل بيت (عليه السلام) ارائه دهيم به آن شكل و صورتى كه ما مىفهميم، نه به آن شكل و صورتى كه در واقع امر وجود دارد.
اميد است نگارنده و خواننده و ناشر محترم همه و همه از فيض تعاليم و آموزشهاى آن بزرگوار بهره بگيريم، و زندگى او را الگو و أسوهء حيات و معيشت خويش قرار دهيم و به راز حيات معنوى و واقعى او برسيم تا حيات جاودان يابيم و از پيروان او باشيم. انشاء الله.
بمنه وكرمه وهو اكرم الأكرمين عبد الرحيم عقيقى بخشايشى 1422 ه‍. ق