احكام قسم خوردن مسأله 2663 - اگر قسم بخورد كه كارى را انجام دهد يا ترك كند، مثلا قسم بخورد كه روزه بگيرد، يا دود استعمال نكند چنانچه عمدا مخالفت كند، بايد كفاره بدهد يعنى يك بنده آزاد كند يا به ده فقير طعام دهد و يا ده فقير را بپوشاند و اگر اينها را نتواند بايد سه روز پى در پى روزه بگيرد.
مسأله 2664 - قسم چند شرط دارد: اول - كسى كه قسم مى خورد بايد بالغ و عاقل باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد، پس قسم خوردن بچه و ديوانه و مست و كسى كه مجبورش كرده اند، درست نيست، و همچنين است اگر در حال عصبانى بودن بى اختيار قسم بخورد. دوم - كارى را كه قسم مى خورد انجام دهد، بايد واجب و مستحب نباشد. سوم - يه يكى از اسمهاى خداوند عالم قسم خورد كه به غير ذات مقدس او گفته‌ نمى شود مانند، خذا والله، و نيز اگر به اسمى قسم بخورد كه به غير خدا هم مى گويند ولى بقدرى به خذا گفته مى شود كه هر وقت كسى آن اسم را بگويد، ذات مقدس حق در نظر آيد، مثل آنكه به خالق و رازق قسم بخورد صحيح است، بلكه اگر به اسمى قسم بخورد كه به غير خدا هم مى گويند و هر وقت گفته شد هم ذات مقدس حق در نظر نمى آيد مانند حى و بصير صحيح است. چهارم - قسم را به زبان بياورد و اگر بنويسد يا در قلبش آن را قصد كند صحيح نيست ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است. پنجم - عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد و اگر موقعى كه قسم مى خورد ممكن باشد و بعدا از عمل آن عاجز شود، از وقتى كه عاجز شود، از وقتى كه عاجز مى شود، قسم او به هم مى خورد، و همچنين است اگر عمل كردن به نذر بقدرى مشقت پيدا كند كه نشود آن را تحمل نمود