براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست قيم و سرپرست معين كند.
و كسى را كه به او وصيت مى كنند وصى مى گويند.
مسأله 2688 - كسى كه نمى تواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، براى هر كارى مى تواند وصيت كند بلكه كسى هم كه مى تواند حرف بزند، اگر با اشاره اى كه مقصودش را بفهماند وصيت كند صحيح است.
مسأله 2689 - اگر نوشته اى به امضاء يا مهر ميت ببينند، چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته، بايد مطابق آن عمل كنند و همچنين اگر بدانند مقصودش وصيت كردن نبوده و چيزيهاى را نوشته است بعدا مطابق آن وصيت كند و وصيت كرده، ولى اگر ندانند كه بعدا وصيت كرده يا نه عمل به آن لازم نيست.
مسأله 2690 - كسى كه وصيت مى كند بايد بالغ باشد، بلى وصيت صبى دهساله اگر عاقل و در وجوه معروف باشد صحيح است، و نيز بايد وصيت كنند ه عاقل، و از روى اختيار وصيت كند.
مسأله 2691 - كسى كه از روى عمد مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده است كه به واسطه آن، يقين يا گمان به مردن او پيدا مى شود، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست.
مسأله 2692 - اگر انسان وصيت كند كه چيزى به كسى بدهند، در صورتى آن كسى آن چيز را مالك مى شود كه آن را رد ننمايد، و قبول لازم نيست.
مسأله 2693 - وقتى انسان نشانه هاى مرگ را در خود ديد، بايد فورا امانتهاى مردم را به صاحبانشان بر گرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده بايد بدهد، و اگر خودش نمى تواند بدهد، يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيت شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد، وصيت كردن لازم نيست.
مسأله 2694 - كسى كه نشانه هاى مرگ را در خود مى بيند، اگر خمس و زكات