مسأله 2655 - اگر براى حرم يكى از امامان يا امام زادگان چيزى نذر كند، بايد آن را در تعمير و روشنايى و فرش حرم و مانند اينها مصرف كند.
مسأله 2656 - اگر براى خود امام عليه السلام چيزى نذر كند، چنانچه مصرف معينى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند، و اگر مصرف معينى را قصد نكرده، بايد به فقراء و زوار بدهد، يا مسجد و مانند آن بسازد، و ثواب آن را هديه آن امام نمايد و همچنين است اگر چيزى را براى امامزاده اى نذر كند.
مسأله 2657 - گوسفندى را كه براى صدقه، يا براى يكى از امامان نذر كرده اند پشم آن و مقدارى كه چاق مى شود جزء نذر است.
مسأله 2658 - هر گاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود، يا مسافر او بيايد، عملى را انجام دهد، چنانچه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض خوب شده، يا مسافر آمده است عمل كردن به نذر لازم نيست.
مسأله 2659 - اگر پدر يا مادر نذر كند كه دختر خود را به سيد شوهر دهد، بعد از آنكه دختر به تكليف رسيد، اختيار با خود اوست و نذر آنان اعتبار ندارد.
مسأله 2660 - هر گاه با خدا عهد كند كه اگر به حاجت شرعى خود برسد، كار خيرى را انجام دهد، بعد از آنكه حاجتش بر آورده شد، بايد آن كار را انجام دهد، و نيز اگر بدون آنكه حاجتى داشته باشد، عهد كند كه عمل خيرى را انجام دهد، آن عمل بر او واجب مى شود.
مسأله 2661 - در عهد لازم نيست صيغه خوانده شود، و همان انشاء نفسانى كافى است، و كارى را كه عهد مى كند انجام دهد، بايد يا عبادت باشد مثل نماز واجب و مستحب يا كارى بادش كه انجام آن بهتر از تركش باشد و يا كار مباح باشد.
مسأله 2662 - اگر به عهد خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد يعنى شصت فقير را سير كند، يا دو ماه روزه بگيرد يا يك بنده آزاد كند.