مسأله 2635 - در نذر صيغه لازم نيست به عربى بخوانند پس اگر بگويد چنانچه مريض من خوب شود، بارى خدا ده تومان به فقير مى دهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر قصد كند به اين نحو و لفظى نگويد نذر محقق مى شود.
مسأله 2636 - كسى كه نذر مى كند بايد مكلف و عاقل باشد و به اختيار خود نذر كند، بنا بر اين نذر كردن كسى كه او را مجبور كرده اند. يا به واسطه عصبانى شدن بى اختيار نذر كرده صحيح نيست.
مسأله 2637 - اگر شوهر از نذر كردن زن جلو گيرى نمايد، زن نمى تواند نذر كند و اگر بدون اجازه شوهر نذر كند نذر او باطل است.
مسأله 2638 - اگر زن با اجازه شوهر نذر كند، شوهرش نمى تواند نذر او را به هم بزند، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد.
مسأله 2639 - اگر فرزند با اجازه پدر نذر كند، بايد به آن نذر عمل نمايد.
بلكه اگر بدون اجازه او نذر كند، عمل كردن به آن نذر واجب است. بلى پدر مى تواند نذر فرزند را منحل كند.
مسأله 2640 - انسان كارى را مى تواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد، بنا بر اين كسى كه نمى تواند پياده كربلا برود، اگر نذر كند كه پياده برود، نذر او صحيح نيست.
مسأله 2641 - اگر نذر كند كه كار حرام يا مكروهى را انجام دهد، يا كار واجب يا مستحبى را ترك كند، نذر او صحيح نيست.
مسأله 2642 - اگر نذر كند كه كار مباحى را انجام دهد يا ترك نمايد، چنانچه بجا آوردن آن و تركش از هر جهت مساوى باشد، نذر او صحيح نيست و اگر انجام آن از جهتى بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر كند، مثلا نذر كند غذايى را بخورد كه براى عبادت قوت بگيرد، نذر او صحيح است. و نيز اگر ترك آن از جهتى بهتر باشد و انسان براى همان جهت نذر كند كه آن را ترك نمايد مثلا براى اينكه دود مضر است نذر كند كه آن را استعمال نكند نذر او صحيح مى باشد.