سوم - كسى كه سگ را مى فرستد بايد مسلمان يا كتابى باشد يا بچه مسلمان يا بچه كتابى كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر غير كتابى يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه وآله مى كند سگ بفرستد شكار آن سگ حرام است. چهارم - وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است، ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجم - شكار به واسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد، پس اگر سگ شكار را خفه كند، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.
ششم - كسى كه سگ را فرستاده، وقتى برسد كه حيوان مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد مثال حيوان چشم يا دم خود را حركت دهد، يا پاى خود را به زمين بزند، چنانچه سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست.
مسأله 2604 - كسى كه سگ را فرستاده اگر وقتى برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد، چنانچه مثلا به واسطه بيرون آوردن كارد و مانند آن وقت بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است، و اگر چيزى همراه او نباشد كه با آن، سر حيوان را ببرد و حيوان بميرد، حلال نيست بلى چنانچه سگ را در وقت بفرستد و سگ حيوان را به درد و بميرد حلال است. كه از خوردن آن خود دارى كنند.
مسأله 2605 - اگر چند سگ را بفرستد و با هم حيوانى را شكار كنند، چنانچه همه آنها داراى شرطهايى كه در صفحه گذشته گفته شد بوده اند شكار حلال است و اگر يكى از آنها داراى آن شرطها نبوده، شكار حرام است.
مسأله 2606 - اگر سگ را براى شكار حيوانى بفرستد و آن سگ حيوان ديگرى را شكار كند، آن شكار حلال و پاك است. و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگرى شكار كند، هر دوى آنها حلال و پاك مى باشند.
مسأله 2607 - اگر چند نفر باهم سگ را بفرستند و يكى از آنها كافر غير