بيرون رود و قصد ده روز ماندن در آنجا داشته باشد بايد نمازش را تمام بخواند و در بين راه، اولى جمع است و اگر هشت (1) فرسخ برود نمازش را شكسته بخواند.
(مسأله 1260): هرگاه شخص به قصد سفر از حد ترخص بيرون رفت و منتظر رفقاى خود ماند، اگر به آمدن رفقاى خود مطمئن است و به سفر رفت، نماز را شكسته بخواند و اما هرگاه سفرش موقوف به آمدن رفقايش باشد و شخص به آمدنشان مطمئن نيست، و به مسافت شرعى هم نرسيده باشد بايد نمازش را تمام بخواند و اگر به چهار فرسخ رسيده است احوط (2) جمع است و همچنين اگر قصدش برگشت از سفر باشد و يا پيش از رسيدن به چهار فرسخ مردد شد، نماز خود را تمام بخواند.
(مسأله 1261): هرگاه شخص كه در اول وقت حاضر است (مسافر نيست) نمازش را نخواند و در آخر وقت مسافر است بايد نمازش را شكسته بخواند و اولى جمع است و اگر در اول وقت مسافر است و در آخر وقت حاضر است نماز را تمام بجا آورد و اگر قضا شود در اداى قضاى آن نماز اعتبار به حال وقت فوت (3) است نه اول وقت (4) كه بر ذمه او تعلق گرفته است.
(مسأله 1262): هرگاه شخص به همراه كسى به سفر رود و بداند كه