نصاب دوم صد و بيست و يك گوسفند است و زكات آن دو گوسفند است. نصاب سوم دويست و يك رأس است و زكات آن سه گوسفند است. نصاب چهارم سيصد و يك رأس است و زكات آن چهار گوسفند است. نصاب پنجم چهار صد رأس و بالاتر از آن است كه بايد آنها را صد تا صد تا حساب كند و براى هر صد تاى آنها يك گوسفند بدهد.
(مسأله 1553): گوسفندى را كه براى خوردن بزرگ كرده باشند و يا قوچى را كه براى توليد مثل نگه داشته باشند جزء نصاب حساب مىشود.
(مسأله 1554): اگر حيوانى را كه براى زكات مى دهند بز باشد بايد داخل سال سوم شده باشد ولى اگر گوسفند باشد، بايد يك سال را تمام كرده باشد.
(مسأله 1555): گوسفند و يا بزى را كه براى زكات مى دهند نبايد مريض و پير و معيوب باشد هر چند كه سن واجب در زكات منحصر به آن گوسفند باشد - مثل اينكه همه گوسفندان شخص كمتر از يك سال باشند و فقط گوسفند مريض يك ساله و يا بيشتر باشد كه در اين صورت نيز جايز نيست گوسفند مريض را براى زكات حساب كنند - مگر آنكه همه گوسفندان مريض و يا معيوب و پير باشند.
مصارف زكات زكات در هشت مورد مصرف مىشود: 1 - فقير 2 - مسكين كه أسوء حالا مى باشد يعنى از فقير معاش خود را سخت تر بگذراند.