نيت روزه در نيت روزه تنها قصد انجام آن به نيت قربتا اليه الله كفايت مىكند و ليكن تعيين نمودن آن در صورت معين نبودن آن لازم است مگر در مثل يوم الشك كه اگر بعدا معلوم شود كه آن روز از ماه رمضان بوده كفايت مىكند، و اما قصد وجوب و استحباب و اخطار به قلب و امثال اينها واجب نبوده و ترك آنها مبطل روزه نيست چه از روى عمد باشد و چه از روى فراموشى.
(مسأله 1372): در نيت روزه ماه رمضان مجرد اينكه شخص نيت كند كه امساك مى كنم از امورى كه خواهد آمد قربة الى الله حتى بدون قصد وجوب و تعيين، كفايت مىكند البته اين در صورتى است كه بداند روزه ماه رمضان است و اما اگر نداند كه روزه ماه رمضان است و به نيت غير ماه رمضان روزه بگيرد و بعد معلوم شود كه ماه رمضان بوده است اين روزه كفايت از روزه ماه رمضان نموده (1) و مسقط روزه قضا است.