غليان نموده باشد، و بعضى اعتبار اشتداد را نيز اضافه نموده اند و اظهر و احوط اجتناب است مطلقا البته اگر خاصيت مست كنندگى از آن ظاهر نشود، والا حكم به نجاست بى اشكال است.
(مسأله 97): فقاع كه از آب جو به عمل مى آيد هم چنان كه جمعى ذكر كرده اند، نجس بوده و معتبر در آن صدق اسم در عرف عرب است.
(مسأله 98): عرق جنب از حرام خواه در وقت حصول جنابت باشد يا بعد از آن، و خواه در زن باشد يا در مرد، از زنا باشد يا از لواط يا وطئ بهيمه يا غير آنها، از آنچه حرمت آنها ذاتى باشد، نجس مى باشد (1) بلكه در وطى حائض و وطى در هنگام روزه يا وطى در ظهار پيش از كفاره دادن نيز اقوى (2) اجتناب است.
(مسأله 99):
عرق شتر نجاستخوار نجس است بلكه مطلق حيوان نجاستخوار بنابر احتياط نيز همين حكم را دارا است.
احكام نجاسات ازاله نجاست به خودى خود واجب نيست بلكه مستحب است (3)، و ازاله