نمودن آن كافى است.
(مسأله 1407): گروهى دود و بخار غليظ را به غبار ملحق نموده اند و ليكن احوط اجتناب از آنها است بلكه خالى از قوت نيست.
7 - قى كردن، كه موجب قضا است (1) در صورتى كه عمدا و با اختيار باشد ولى اگر بى اختيار قى كند چيزى بر او نيست و اگر براى ضرورت باشد عقاب ندارد و ليكن مبطل روزه است.
(مسأله 1408): هرگاه غذا با آب بيرون بيايد و به حلق برسد و برگردد اشكالى ندارد ولى اگر در فضاى دهان وارد شود بايد آن را بيرون بريزد و اگر عمدا فرو ببرد قضا و كفاره بر او واجب است.
8 - استمناء، يعنى خارج نمودن منى از خود با عملى غير از جماع، و به سبب آن قضا و كفاره بر شخص روزه دار واجب مىشود.
(مسأله 1409): عملى كه عادتا سبب انزال شود در حكم استمناء است هر چند قصد انزال با آن را نداشته باشد.
(مسأله 1410): اگر با انجام عملى قصد انزال داشته باشد ولى منى بيرون نيايد مبطل روزه نيست (2) و ليكن عمل او حرام است.
(مسأله 1411): هرگاه منى با نگاه كردن خارج شود، اگر قصد شخص انزال باشد و يا آنكه عادت او خروج منى باشد موجب قضا و كفاره است چه به حلال باشد چه به حرام، و در غير اين دو صورت نه موجب قضا (3) است