(مسأله 1265): مسافر در جائى كه مخير در قصر و اتمام است، اگر اول به قصد قصر قربة الى الله مشغول شود و در ركعت سوم كه به ركوع رفت فهميد، بايد عدول به نماز تمام نكند و نمازش را بر هم زند و آن را از سر بگيرد و اگر عدول كند و تمام كند و احتياطا (1) اعاده كند هم اشكالى ندارد (2).
(مسأله 1266): مسافر هرگاه در بين نماز قصر، قصد اقامت ده روز كند بايد نمازش را چهار ركعتى سلام دهد.
(مسأله 1267): در جائى كه شخص بايد نمازش را احتياطا به صورت قصر و اتمام بخواند، اگر چند روز به جهت جهل يا نسيان نمازش را تمام خواند، بعدا بايد فقط نمازهاى شكستهاش را قضا كند.
(مسأله 1268): شخص كاسب هرگاه هفت ماه يا هشت ماه از سال را در سفر، كسب يا پيلهورى مىكند و باقىمانده آن را در خانهاش بسر مى برد، دائم السفر نيست، و بايد نمازش را در سفر شكسته (3) بخواند.
(مسأله 1269): هرگاه بطور مثال شخصى قصد توطن و هميشه ماندن در نجف اشرف را كرد و در اين ميان شش ماه به كربلا رفت و برگشت و شش ماه بعد را در نجف ماند، به اتصالش اشكالى وارد نمى كند.
(مسأله 1270): هرگاه شخص در خلال شبانه روز چهار فرسخ برود