چهار ركعتى را تمام كرده باشد بايد تا در آنجا هست نماز را تمام بخواند.
(مسأله 1238): بيرون نرفتن (1) از حد ترخص در اقامت شرط نيست (2) و اين معنى نسبت به ملحقات ولايت، از باغات و مزارع و امثال آنها نيز منافى اقامت نيست، بلكه ظاهر آن است كه هرگاه از محل اقامت خود به مقدار كمتر از مسافت (3)، بيرون رود ضررى به اقامت او نمى رساند (4)، و شخص بايد نماز را در هر يك از رفتن و برگشتن و محل اقامت خود به صورت تمام بخواند البته در صورتى كه اراده اقامت ده روز در محل اقامت، بعد از برگشتن داشته باشد و يا از حال سفر در محل اقامت خود غافل باشد و يا آنكه در سفر نمودن و ماندن، مردد باشد، ليكن در غير صورت اراده اقامت ده روز بعد از برگشتن، احوط (5) اضافه نمودن قصر بعد از اتمام است چنانچه احوط نيز آن است كه پيش از تمام شدن مدت اقامت آن سفر را انجام ندهد.
آن است كه تصميم بر بيرون نرفتن از حد ترخص و بلكه حدود شهر داشته باشد.
(3) محمد كاظم طباطبائى: اين فاصله تا جايى است كه از آنجا قصد برگشتن به محل اقامت خود را دارد.
(4) محمد باقر شيرازى: اگر در زمان كمى مانند يكى دو ساعت باشد و اگر نه مشكل است.
(5) ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى: به مجرد بيرون رفتن از حد ترخص و در صورتى كه بعد از بازگشت قصد اقامت نكند، اين احتياط ترك نشود.
محقق خراسانى: مراعات اين احتياط لازم نيست.
(+) محقق خراسانى: مراعات اين احتياط لازم نيست. (*)