و در سفر اول (1) بايد نماز را شكسته بخواند، اين حكم يا با قصد ماندن ده روز چه در وطن (2) و چه در غير وطن مقطع مىشود و يا اگر شخص ده روز بدون نيت در وطن (3) بماند.
(مسأله 1225): ماندن ده روز در يك مكان بعد از ترديد در حركت در بين مدت سى روز، در حكم قصد اقامت ده روز مى باشد (4).
(مسأله 1226): اگر براى كسى عملى روى دهد كه بدون قصد آنكه سفر خود را عمل خود قرار دهد، پى در پى سفر كند، اين امر باعث تمام خواندن نماز در هنگام سفر نمى شود، و چنين شخصى هرگاه ده روز بدون قصد در محلى ماند هر چند كه به جهت ندانستن حكم مسأله نماز را تمام خواند، وجوب قصر نماز از او ساقط نمى شود.
6 - آنكه سفر او سفر حرام نباشد مثل فرار كردن از جهاد و گريختن غلام و همچنين هدف سفر نيز نبايد حرام باشد مثل سفر براى ضرر رساندن به مسلمين و مؤمنين و دزديدن مال ايشان، و سفر به منظور اعانت ظالم در ظلم او، نيز از اين قبيل است.
(مسأله 1227): معاصيى كه به اتفاق در سفر واقع مى شوند مانند غيبت كردن مضر سفر نيست و باعث تمام خواندن نماز نمى شود و همچنين است سفرى كه منافى با واجبى از واجبات باشد مثل تحصيل علم واجبى كه در سفر