أبي جعفر محمد الباقر العبد الصالح ابن زين العابدين علي (ع) كنيت آن حضرت ابو جعفر است وآن حضرت را اولاد بوده، وجعفر صادق (ع) كه بعد از آن حضرت، امام شده فرزند اوست واز جعفر فرزندى بزرگتر داشته، اسم او ابراهيم كه بعد از آن حضرت دعوى امامت مى كرده، چنانچه مذكور خواهد شد مباحثه او با امام جعفر. ولقب آن حضرت باقر است كه حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم او را لقب فرموده، چنانچه مذكور شد، وعبد صالح هم از القاب اوست.
وارث النبي الشفيع والوصي المنيع، المقبور مع أبيه بالبقيع آن حضرت وارث پيغمبر شفاعت كننده ووصى صاحب عزت ومناعت است.
واين اشارت است به وارث آن حضرت از حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم وحضرت امير المؤمنين علي (ع) كه وصى حضرت پيغمبر است وچون آن حضرت شكافنده علوم وحقايق معارف بود، هم وارث پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم است وبه مزيد وراثت اختصاص دارد، وهم وارث حضرت وصى است كه حضرت امير المؤمنين على است زيرا كه شكافتن علم مقتضى مزيد اختصاص است به وراثت منصب وصايت.
وآن حضرت مدفون است با پدر خود در بقيع، واين اشارت است به وفات ومحل قبر آن حضرت بدانچه آن حضرت روز جمعه غره رجب وبعضى گويند سوم ماه صفر سنه سبع وخمسين از هجرت در مدينه متولد شد ودر ذى الحجه، وبعضى گويند: در ربيع الاول، سبع [يا] اربع عشر ومائة وفات فرمود در مدينه، وسن مبارك او پنجاه وهفت سال تمام شده بود. والده وى ام عبد الله فاطمة بنت الحسن است وقبر آن حضرت در اندرون همان قبر است كه عم پدر آن حضرت مدفون است. وآن صندوق مطهر كه رشك صندوق آسمان ومخزن جواهر حكمت وايمان است بر