يك وجب متعارف بلندتر از جاى مأموم نباشد و اما شيب تدريجى اشكال ندارد، و نيز بلندتر بودن جاى مأمومين از جاى امام اشكالى ندارد.
(مسأله 1163): اقامه جماعت در صورت دور بودن مأموم و يا مأمومين از امام به مقدارى كه دورى بسيار باشد، جايز نيست ليكن احوط (1) اين است كه از جاى ايستادن امام تا جاى سجده مأموم تخمينا بيشتر از يك ذراع فاصله نباشد و همچنين است بين صفوف مأمومين، و اگر در بين نماز فاصله‌اى بيشتر از مقدار مذكور حاصل شود بايد بنا بر احتياط قصد فرادى كنند.
(مسأله 1164): وقتى كه فرد قصد فرادى كرد ديگر نمى تواند عدول به جماعت نمايد.
(مسأله 1165): جايز نيست كه مأموم جلوتر از امام بايستد بلكه در هر حالت بايد مأموم عقب تر از امام باشد حتى در سجده.
(مسأله 1166): اگر شخص در نماز جماعت قصد اقتدا نكند و حمد و سوره را نخواند و يا سكوتش طولانى شود نمازش باطل است اگر چه شرط آن نماز هم به جماعت خوانده شدن نباشد مثل نماز يوميه.
(مسأله 1167): اگر شخص علم حاصل كند كه امام حالى دارد كه گناه كبيره را انجام نمى دهد و اصرار بر صغيره نيز ندارد و يا به حسن ظاهرش مظنه حاصل كند كه حالتى در اوست كه مانع از ارتكاب گناه كبيره مىشود و بى اعتنائى در دين نيز ندارد يا آنكه دو نفر عادل به حال او خبر دهند و شخص از اخبار آنها مظنه حاصل كند يا جمعى معتبر در دين، به او اقتدا كنند و شخص