نداشته باشند و اگر سابقين مشغول تكبيرات مستحبه و يا مشغول نيت كردن باشند چنانچه در آن وقت دستهاى خود را بالا ببرند (1)، نيت كردن لاحقين اشكالى ندارد.
(مسأله 1143): هرگاه مأموم در نماز جهريه به هيچ وجه صداى قرائت امام را در قرائت نشنود، مىتواند قرائت خود را به قصد قربت مطلقه و نه به قصد جزئيت بخواند و اگر قبل از تمام شدن قرائت، امام به ركوع رفت او نيز بايد به ركوع برود و اگر اين عمل را فراموش كرد مىتواند هر كجا كه بخاطرش آمد هر چه را كه مى رسد بخواند و اگر در بين خواندن در يك جا صداى امام را بشنود و به خواندن خود ادامه دهد اشكالى ندارد (2) ولى اگر صداى امام را مى شنود بايد گوش كند و اگر نماز اخفاتى باشد ذكر بگويد و اولى سبحان الله گفتن است و خواندن قرائت در اين صورت مكروه است.
(مسأله 1144): هرگاه شخص فريضهاى را فرادى خواند مىتواند باز مستحبا به جماعت اقتدا كند به شرط آنكه قضاى يقينى (3) بر ذمه نداشته باشد.
(مسأله 1145): هرگاه در غير ركعت اول مأموم گمان مى كرد كه به