نرسد يا شك يا مظنه دارد كه نرسيده است، نمازش باطل است مگر آنكه مطمئن شود كه در حال ركوع امام (1)، به ركوع رسيده است.
(مسأله 1158): اگر مأموم در به ركوع رسيدن خود شك داشته باشد و به اين قصد تكبير بگويد كه اگر نرسيد، يا قصد فرادى كند و يا در قيام صبر كند تا امام از سجده فارغ شود و برخيزد و آن را ركعت اول خود قرار دهد، اشكالى ندارد و خوب است.
(1159): در صف اول، بايد مأمومين امام را ببينند (2) و صفهاى بعد بايد بنا بر احتياط صف پيشين خود را ببينند مگر در مورد زن كه امامش مرد باشد كه در اين صورت بودن حايل براى او اشكالى ندارد.
(مسأله 1160): اگر حايل پنجره باشد كه ديده شود اشكالى ندارد و اما اگر شيشه باشد احوط اجتناب است.
(مسأله 1161): اگر در بين نماز حائلى بوجود آيد و باقى بماند، نماز به جماعت باطل است، ولى اگر بگذرد مثل حيوان يا انسان (3)، اشكالى ندارد.
(1162): بايد جاى ايستادن امام بنا بر احتياط (4)، بيشتر از