بين دو و سه بوده، بعد از دو سجده بوده است و يا پيش از دو سجده، بايد آن را بعد از دو سجده قرار دهد.
(مسأله 991): هرگاه بعد از نماز شك كند كه شكش موجب يك ركعت نماز احتياط بود و يا دو ركعت، احوط اين است كه هر دو را بجا آورد و نماز را نيز اعاده (1) كند.
(مسأله 992): هرگاه بعد از سلام شك كند كه شكش چه شكى بوده است، بايد دو ركعت نماز احتياط به صورت ايستاده و دو ركعت نيز به صورت نشسته بخواند و همچنين دو سجده سهو را هم بجا آورد و نماز را بنابر احتياط اعاده (2) كند.
(مسأله 993): هرگاه شخصى مشغول نماز باشد و بداند كه نماز عصر را نخوانده است و از طرفى هم مىداند كه نماز ظهر را نيز نخوانده است و از طرف ديگر نمى داند كه اين نمازى كه مشغول آن مى باشد به قصد چه نمازى نيت كرده است، بايد اين نماز را نماز ظهر قرار دهد و آن را تمام كند و بعدا نماز عصر را بخواند.
(مسأله 994): اگر نمازگزار بداند كه نماز ظهر را خوانده و ليكن نمى داند نمازى كه مشغول خواندن آن است به نيت نماز ظهر نيت كرده يا به نيت نماز عصر، نمازش در اين صورت باطل است، ولى اگر نداند كه نماز ظهر را