متحد باشد لازم است هر دو عمل به مقتضاى آن نمايند به صورتى كه گذشت، و اگر شك ايشان مختلف باشد و رجوع هر يك به ضبط ديگرى ممكن باشد بايد به او رجوع كند مثل آنكه يكى شك كند ميان دو و سه و ديگرى ميان سه و چهار كه در اين صورت بايد بنا را بر سه بگذارند (1)، به جهت آنكه در اول مطمئن است كه از سه بيشتر نيست و در دوم مطمئن است كه از سه كمتر نيست پس سوم متعين شد.
(مسأله 979): در شك امام و مأموم اگر نوع شك مختلف باشد و رجوع هيچ يك به ديگرى ممكن نباشد مثل آنكه يكى شك كند ميان دو و سه و ديگرى ميان چهار و پنج، پس اولى اطمينان دارد كه از سه بيشتر نيست و دومى اطمينان دارد كه از چهار كمتر نيست پس مأموم بايد قصد فرادى نمايد و هر يك بايد به مقتضاى شك خود عمل نمايند، و اگر همه مأمومين متفق نباشند و در ميان ايشان نيز اختلاف باشد اگر براى بعضى به قول بعضى ديگر مظنه حاصل شود بايد به مظنه خود عمل كنند و اگر مظنه حاصل نشود، قول بعضى از مأمومين براى بعضى ديگر حجت نيست هر چند بسيار باشند و همچنين براى امام نيز چنين است.
(مسأله 980): اگر شخص در حال قيام شك كند كه شك سابقش چه شكى بوده است بايد به شك همين حالتش عمل كند و اگر در همين حالت هم مردد (2) است، نمازش باطل است.
(مسأله 981): اگر بطور مثال شخص در سجده است و شك در ركعت