و چيزى را شك كرد كه در نماز اعتبارى ندارد مثل شك دو و پنج (1)، اعتبارى (2) به شكش نيست و اما اگر در چيزى شك كند كه اعتبارى به آن در نماز باشد مانند شك دو و چهار، بايد احتياطا (3) به شكش عمل كند و اما شك در بعد از " السلام عليكم ورحمة الله وبركاته " مطلقا اعتبارى ندارد.
(مسأله 1011): شك در عدد ركعات نماز در حال تشهد و سلام يا در حال برخاستن تا به قيام نرسيده، حكم شك بعد از سجدتين را دارد.
(مسأله 1012): اگر شخص ياد گرفتن شكيات و سهويات را ترك كند و اين عمل او باعث قطع نماز در صورت بروز شك گردد، فاسق است.
(مسأله 1013): هرگاه پيشانى شخصى بر مهر باشد و شك كند كه بر روى محل كثيف آن گذاشته و يا بر روى محل پاك آن، اگر مىتواند پيشانى را بر روى چيزى كه سجده بر آن صحيح است بكشد بايد اين عمل را انجام دهد والا بايد ذكر سجده را بگويد و نماز را تمام كند و اما در وسعت وقت احوط (4) اعاده نماز است.
(مسأله 1014): اگر شخص در حال قيام شك در ركعت سوم و چهارم كرد و يقين كند كه تشهد نخوانده است بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام