آن را قطع كند و به همان حمد اكتفا كند و نماز را تمام كند، و اگر در ركعت دوم باشد بايد تا به ركوع نرسيده بنشيند و نماز را تمام كند و اگر به ركوع رسيده باشد نمازش باطل است و اين ركعت ناتمام را كه ترك كرده بود بايد بجا آورد و بعد از آن، در همه صورتها اعاده نماز لازم است بعد از آنكه يك ركعت ناقصه را با تسبيحات اربعه (1) بجا آورد و سجده سهو را نيز به جهت سلامهاى بى موقع بجا آورد و همچنين است در مورد نماز ظهر و عصر.
(مسأله 984): هرگاه شخص شك كند كه نمازى را كه مى خواند نماز مغرب است يا نماز عشا، اگر در ركعت چهارم است و به ركوع نرفته بايد آن را به هم بزند و نماز مغرب را تمام كند والا بايد همان نماز عشا را تمام كند و احتياطا هر دو را اعاده كند.
(مسأله 985): هرگاه شخص عمدا در شرايط و اجزا و طمأنينه نماز اهمال كند در عقاب (2) مانند تارك الصلاة است، اما در حكم تارك الصلاة نيست.
(مسأله 986): اگر شخص جايى كه بايد نمازش را با احتياط و عدم فتوى اعاده كند، هرگاه عمدا و با وسعت وقت آن را اعاده نكند و نماز بعدى را بخواند بايد بنابر احتياط هر دو نماز را اعاده كند.
(مسأله 987): هرگاه شخص بعد از نماز دوم يقين كرد كه يك ركعت از اين دو نمازش كم شده و مى داند كه از كدام نمازش است، اگر بعد از نماز دوم عمل منافى نماز بجا نياورده باشد بايد احتياطا يك ركعت ديگر را به قصد " ما في