اگر آن عمل سهوا (1) واقع شود مبطل نماز نيست چنانچه فعل قليل يا سكوت قليل نيز مبطل نماز نيست.
(مسأله 1035): قطع نماز به جهت غيبت يا غنا يا حرامى ديگر با قدرت بر آن، جايز است (2) و به جهت ضرر كلى (3) مالى واجب است و به جهت ضرر جزئى جايز است.
(مسأله 1036): يكى ديگر از مبطلات نماز خوردن و آشاميدن است البته اگر منجر به فعل كثير شود و اگر نشود احوط ترك است و ليكن در بطلان نماز به سبب آن اشكال است.
(مسأله 1037): اگر مقدارى نبات يا امثال آن را در دهان بگذارند تا اينكه آب شود و فرو رود نماز باطل نمى شود (4).
(مسأله 1038): بطلان نماز در اثر خوردن در صورتى است كه از روى عمد باشد و خوردن از روى فراموشى مبطل نماز نيست چه به سر حد كثرت برسد و چه نرسد اما اگر به حدى برسد كه صورت نماز را از بين ببرد نماز باطل مىشود چه از روى عمد باشد و چه از روى سهو.
(مسأله 1039): سومين از مبطلات نماز تكلم كردن به صورت عمدى و يا به سبب نداشتن مسأله به دو حرف يا بيشتر چه به مهمل باشد و چه غير مهمل