باطن خود دهان باشد مثل خون خود دهان اشكالى ندارد (1).
(مسأله 689): حمل اجزاى حرام گوشت و ميته نجس اگر از روى عمد باشد بنابر احتياط (2) مبطل نماز است و اگر سهوا باشد اشكالى ندارد (3) و نيز موم اگر همراه نمازگزار و يا در لباس او باشد اشكالى ندارد.
(مسأله 690): هرگاه شخصى چيزى مانند لقطه را همراه خود داشته باشد تا صاحب آن را پيدا كند براى نماز اشكالى ندارد.
(مسأله 690): احوط اجتناب از حمل شيئ نجس در نماز است و در مورد اجزاى حرام گوشت (4) نيز فتوى بر اجتناب است، و حمل آن به جهل يا به سهو يا به فراموشى اشكالى ندارد، بلى اگر در بين نماز متذكر شد بايد آن را از خود دور كرده و نماز را تمام كند.
(مسأله 691) هرگاه محمول غصبى همراه نمازگزار باشد كه با افعال نماز متحرك شود اگر به مقدار سوزنى هم باشد مبطل نماز است.
(مسأله 692): هرگاه شخص بعد از نماز شك كند كه نجاستى را كه در بدنش بوده شسته است يا خير، نمازش صحيح است و بايد براى نمازهاى بعدى تطهير كند و احوط و اولى اين است كه نمازش را اعاده كند.
(مسأله 693): خون بينى حكم خون جروح را ندارد و اگر در نماز بوده